Albumrecensie: The Subs - Hologram
27 maart 2014, 16:47 | Jeroen
Een van de meest eigenzinnige bands uit België is The Subs. Jeroen Papillon De Pessemier, Wiebe Tonic Loccufier en Luca Highbloo Di Ferdinando zijn de drie producers achter The Subs die sinds hun oprichting in 2006 de hitlijsten van onze Zuiderburen bestormen met hun grootste mix van trance, house en dancepunk. Met hun derde album Hologram gooien ze het over een andere boeg en maken ze hun meest experimentele, maar ook toegankelijke album tot nu toe. The Subs zijn volwassen geworden.
Met Hologram heeft de band naar eigen zeggen een tijdloze en universele plaat gemaakt. Het album valt niet in een hokje te plaatsen en herbergt zoveel genres dat het onmogelijk is om ze allemaal hier te noemen. Datgene wat de tien nummers (we tellen dan het intro Enter The Hologram en het outro Exit The Hologram even niet mee) met elkaar verbindt, is het feit dat het allemaal popliedjes zijn die stuk voor stuk als singles uitgebracht kunnen worden.
Astérix
Concorde is zo’n liedje dat al op single is uitgekomen en klinkt ook het meeste als de The Subs zoals we die kennen van de singles The Pope Is Dope, Kiss My Trance en Face Of The Planet. Op dit nummer worden The Subs bijgestaan door de Franse acteur Jean Pierre Castaldi, die je wellicht kent van de Astérix films. Zijn karakteristieke stemgeluid draagt het nummer, dat net als de clip retrofuturistisch aandoet. Concorde is een ode aan gelijknamig symbool van de vooruitgang in de 20ste eeuw en laat zich luisteren als een liefdeslied.
Jean Pierre Castaldi is niet de enige vocalist op het nummer. De andere negen nummers bevatten allemaal vocalen en dat is dus anders dan bij de gemiddelde dansplaat. The Subs hebben voor Hologram de Amerikaanse R&B zanger Colonel Abrams, de Britse grime-artiest Danny Greene, Selah Sue en zangeres Jay Brown weten te strikken. Brown is door de jongens ontdekt op een open mic avond in Londen en is te horen op maar liefst vijf nummers op Hologram. Ze heeft een stem die door de drie producers op verschillende manieren ingezet kan worden en daar hebben ze dan ook dankbaar gebruik van gemaakt.
Een van de andere gastvocalisten is Colonel Abrams die in 1985 een hit met Trapped had. Dit nummer is ook op Hologram te vinden, maar dan in de versie van The Subs. Abrams heeft het nummer speciaal opnieuw ingezongen en The Subs leveren de muzikale omlijsting die met de housey melodielijn en beats helemaal anno 2014 klinkt. En ondanks al die ‘popliedjes’ is de band het nachtleven niet helemaal vergeten. The Bottle is namelijk een liefdesverklaring aan de afterparty’s met heerlijk slap gelul van Danny Green als begeleiding.
Stijlvol
Hologram is heel stijlvol geproduceerd. De melodielijnen zijn aanwezig, maar niet overheersend en ook de beats zijn onderdeel van het geheel in plaats van overheersend op de voorgrond aanwezig te zijn. Eigenlijk zijn alle nummers op Hologram sterk vanwege hun diversiteit. Toch steekt The Hand er met kop en schouders bovenuit. Het is het sleutelnummer van het album waar het verhaal van dit derde album van The Subs samenkomt. De sferische zang van Brown valt samen met de bijna orkestrale strijkpartij en de ijzersterke beats. Een geweldige track die helaas ook een stuk minder sterkere tegenhanger heeft, namelijk het titelnummer Hologram, ook ingezongen door Brown. Met dit nummer slaan The Subs de plank mis. Het nummers ontbeert een echte melodielijn en de zang van Brown is dusdanig vervormd dat het eigenlijk alleen maar irriteert.
Op Hologram laten The Subs een heel volwassen geluid horen. Heel anders dan hun vorige werk wat veel speelser klonk. Opgroeien is in het geval van The Subs geen slecht iets.
Hologram komt uit via Lektroluv / N.E.W.S. en ligt 31 maart in de winkels.
