Column: Kusvrees
5 januari 2014, 19:52 | Jeroen
Goede voornemens in januari, dat is zó mainstream! Ik bedacht me daarom dat ik 5 dagen na de jaarwisseling vooral niet over goede voornemens mag schrijven. Veel liever houd ik me bezig met de vraag “moet ik mijn collega’s op maandag allemaal een ‘gelukkig nieuwjaar’ kussen?”.
Het antwoord is snel gevonden: “Dames worden niet gekust, althans niet vanwege hun sekse. Niemand wordt gekust. Kussen is voor goede vrienden en familieleden en degenen met wie de jaarwisseling zelf wordt doorgebracht. Op het werk of bij zakelijke ontmoetingen worden goede wensen uitgesproken zonder daarbij te kussen. Hetzelfde geldt voor vage kennissen, zoals degenen die men alleen kent van de hockeyclub of van de sportschool.” (bron: www.etiquetteregels.nl)
Ik maakte een sprongetje in mijn huiskamer en deed een vette move die ik van zanger Rinus heb gejat.
Op mijn huidige werkplek valt het mee, maar de nieuwjaarsborrels met mannen die net even iets te lang op je wang kwijlen staan me nog angstvallig vers in het geheugen. Naast te natte zoenen liggen er meer gevaren op de loer. Zo is er de kusdans, waarbij jij en je tegenstander per ongeluk net allebei naar dezelfde kant duiken en een frontale pakkerd het resultaat is.
Het meest voorkomend en minder afschrikwekkend, is echter de ongelijk afgestemde kusreeks: jij gaat voor de drie, maar de ander heeft bedacht om voor twee te gaan. Resultaat: met getuite lippen stuur je liefde de lucht in en geef je gestalte aan een real life duckface.
Nu is het niet alleen het nieuwe jaar dat me zorgen baart wat zoenen betreft, ook buiten de feestdagen bezorgt dit onderwerp me kopzorgen.
Dikwijls heb ik mannen benijd. Zij mogen een toffe handgreep geven, een mini hug of gewoon een klap op elkaars rug vergezeld van een ‘Hé, gast hoe is het’. Meisjes doen dat niet, meisjes horen te zoenen met écht iedereen. Bah, stom.
Wanneer ik dronken ben, heb ik overigens een hele andere mening en vind ik het een topidee om iedereen een kusje te geven. Dat terzijde moet ik in nuchtere staat altijd eerst aan je wennen voordat ik een invasie doe op je persoonlijke ruimte. En zelfs dan is het bij elke ontmoeting weer lastig: geef ik jou er nou één, twee of toch drie? Of is een omhelzing ook sociaal acceptabel? Vervolgens sta ik met mijn eigen vrienden te kusdansen en ongelijk afgestemde kusreeksen af te werken. De begroeting verloopt nooit helemaal vlekkeloos en daar moet in dit nieuwe jaar maar eens wat aan gebeuren.
Stiekem stip ik dan toch maar even het onderwerp goede voornemens aan: 2014 wordt het jaar van de zwaai en de knuffel. Alle zoenen die ik uitspaar geef ik voortaan aan mijn geliefde met nog een beetje extra.
Gelukkig 2014!
