Volwassen

18 mei 2014, 21:30 | Jeroen

Als zestienjarige was ik er van overtuigd dat mijn “30-plus ik” verstandig zou zijn en dat er ergens op weg naar die leeftijd een magische switch naar volwassenheid zou plaatsvinden. Een fictieve deur waar je doorheen gaat, een beetje zoals bij de mini playback show: je gaat erin als Ruurd, de saaie boekenwurm uit Horst en komt eruit als Michael Jackson, King of Pop. Alleen in mijn geval dan als “Marije, de volwassene die niet meer ontbijt met chips”. Zo eentje die altijd goed voor zichzelf zorgt met gezond eten, een huishouden heeft dat op peil is, regelmatig sport en op tijd naar bed gaat.

Hoewel ik tegenwoordig 30-plus ben, is dat het enige dat uitgekomen is van bovenstaande voorspelling. Van verstandigheid in de zin van een regelmatig leefritme is weinig sprake. Er zijn heus periodes waarin ik ontzettend goed bezig ben, maar de overige tijd neig ik toch meer naar een Marije die een hele Bon Bon Bloc wegwerkt dan een Marije die 3x in de week sport en elke dag voor zichzelf kookt.

Ik zit nu bijvoorbeeld (na een lange dag werk, dat dan weer wel) achter mijn computer met een broodje ei en een broodje kaas. Stream een aflevering van The Walking Dead, terwijl ik bang ben voor zombies en niet zal kunnen stoppen met het kijken van afleveringen.
Dat zal er waarschijnlijk in resulteren dat ik:
a. na het zien van de rottende lopende lijken bij nader inzien toch niet zo heel erg veel trek heb in mijn avondeten en met een rommelende maag ga slapen (of chips eet, want die kun je altijd eten, ook als de rottende lichaamsdelen je om de oren vliegen)
b. tot een uurtje of 2 afleveringen blijf kijken terwijl ik om half 7 op moet
c. vannacht met het licht aan moet slapen omdat ik een bange poeperd ben

Het “wanneer”-probleem komt de laatste tijd vaker naar voren in gesprekken met vrienden. Ik laat dan overigens wel het gedeelte over zombies en slapen met nachtlampjes weg, anders gaat m’n zorgvuldig opgebouwde street cred naar de haaien. Uit vergelijkend warenonderzoek met vrienden blijkt eigenlijk dat voornamelijk mensen met kinderen een verstandig leefritme aan kunnen houden. Al zorgen ongeleide projectielen die kinderen heten, juist ook voor veel onrust en onregelmatigheid, ze leven wel naar een schema. Ze zijn vroeg wakker, moeten naar school gebracht worden achterop je fiets en krijgen alleen de voedzaamste der maaltijden in de ochtend, middag en avond. Zelf kom je er niet onderuit om mee te doen en je moet het goede voorbeeld geven; zo’n spruit gaat natuurlijk nooit meer naar je luisteren als hij maar 1 koekje mag en jij er 10 naar binnen stouwt.

Dat gezegd hebbende…laatst hoorde ik een verhaal over ouders die stiekem in de keuken handen vol chips, koekjes en snoep naar binnen gooien, ver weg van de priemende oogjes van hun nakomelingen. Leren doen we het waarschijnlijk nooit, gelukkig maar, want ik houd van chips voor ontbijt.



Share |

Gerelateerde artikelen