Vrienden

24 augustus 2014, 11:22 | Jeroen

De loftrompet gaat uit, want er is in deze tijd van wereldwijde ellende een groot lichtpunt, of eigenlijk zijn er heel veel lichtpuntjes. Deze verschijnsels duiden de richting aan, welke leidt naar het einde van de tunnel: Vrienden. Eén van de allerbelangrijkste factoren in het leven. Ik kom tot deze conclusie na een aantal zeer zwaarwegende weken. Ik besef me terdege dat deze tijd nog een heel stuk zwaarder hadden kunnen aanvoelen als ik niet het gezelschap en het begrip had gehad, van degenen die mij dicht aan het hart liggen.

In tijden van misère, wanneer een langdurig verblijf in de foetushouding de enige oplossing lijkt te zijn, is het verstandig om het gezelschap op te zoeken van de mensen die jou echt kennen. Om dit te bereiken is het handig om jezelf te zijn, anders vind je niemand die een positieve verandering in je persoon kan bewerkstelligen. Eenmaal gevonden, zijn een aantal gezamenlijke ervaringen en dronken discussies genoeg om het predicaat ‘vriend’ erop te plakken. Banaal en gesimplificeerd, maar niet minder waar en zeker niet minder leuk. Hetgeen gaat volgen zal geen handleiding voor sociale interactie worden, enkel een persoonlijke noot over het belang ervan.

Vrijdagmiddag, ergens in een kamer in Den Haag, zag ik de lichtpuntjes weer. Ik was verdwaald geweest. In een poging van mijn onderbewustzijn om de pijn te maskeren, had het alle familiare banden doorgesneden en was blijven hameren op de foetushouding oplossing. Mijn bewustzijn daarentegen, had genoeg van dit advies en verzocht mij dringend gezelschap op te zoeken. Ik handelde naar het laatstgenoemde. Het bleek de start van iets moois te zijn.

Nu is dit niet alleen een persoonlijk verhaal, ook de wetenschap heeft er iets nuttigs over te melden. Na langdurig onderzoek is men er achter gekomen dat sociale interactie pijn, zowel de fysieke als emotionele variant, kan verzachten. Een belangrijke conclusie die uit het onderzoek werd getrokken is dat het samenzijn met andere mensen stress verminderd. Hierdoor is het lichaam beter in staat zichzelf te helen.

Mijn heling nam de vorm aan van vele omhelzingen, diepe en langdurige gesprekken waarin een stille glimlach, zorgde voor alle begrip die ik nodig had. Mijn onderbewustzijn begon zich gaandeweg te realiseren dat mijn bewustzijn de betere keus had gemaakt en berustte daarin. Gedurende de avond, nacht en ochtend verloor het geleidelijk zijn donkere grip op mij. Ik bleek in staat te zijn door de tunnel te lopen, en naar bed te gaan.

Een paar uur slaap en wat verplichtingen verder, had ik op zaterdagavond wederom een sociale bijeenkomst. Mijn onderbewustzijn sputterde nog wat tegen, maar kreeg nul op het rekest. De avond was gevuld met goede mensen die er, bewust of onbewust, voor zorgden dat mijn krachten in het geheel weer bij mij terug kwamen.

De glimlach verscheen en ontspanning volgde. Toegegeven, er was wat stimulatie voor nodig om de drempels van entree te verlagen, maar tegen de tijd dat ik starend in het vuur van de vuurkorf keek, besefte ik me dat ik een geheeld en rijk man was, met dank aan de vele lichtpuntjes om mij heen.

N.B. het aangehaalde onderzoek.



Share |