Recensie: De Thuiskomst door het ITA ensemble
13 oktober 2019, 21:14 | Jeroen
Nanouk Leopold regisseert voor het ITA ensemble ‘De Thuiskomst’ van Harold Pinter. Ze regisseerde eerder ‘Uit het leven van marionetten’ voor het ensemble. De première vond als altijd plaats in het Internationaal Theater Amsterdam aan het Leidseplein.
Vanaf de start is duidelijk waar het stuk over gaat. Vader Max daagt zijn zoon Lenny uit tot hij hem confronteert en duidelijk maakt dat ondanks zijn leeftijd er niet met hem te sollen valt. Hij grijpt in de discussie meermalen terug naar zijn illustere verleden. ‘Wanneer ik en Mac (zijn beste maat van vroeger) een tent in liepen maakten ze voor ons plaats en kon je een speld horen vallen’. Hier begint het machtsspel.
Max zoekt in alles de confrontatie. Zijn Broer Sam komt thuis en hij valt hem af voor het werk dat hij doet en de man die hij is. Zoon Joey heeft duidelijk niet alles op een rij. Hij geniet minder strijd van zijn vader. Hier toont Max zijn een zachtere kant. Gelukkig, anders zou hij totaal eendimensionaal zijn. Dat doet regisseur Leopold sowieso goed. Hoe hard en gefrustreerd de personages ook zijn zorgt ze met humor voor een lach en met een uiting van liefde voor empathie.
De daadwerkelijke ‘thuiskomst’ start met de derde en laatste zoon Teddy. Midden in de nacht komen hij en zijn vrouw Ruth het stuk binnen. Hij is verrukt terug te zijn. Zij zorgt voor onrust in het door mannen bevolkte huis. Max zoekt als altijd de confrontatie, noemt haar onder andere een hoer en maakt een 180 graden ommekeer voor de zoveelste keer in het stuk als hij tot bedaren komt. Zij is de verlosser en zal het gezin ondersteunen. Verrassend is de wijze waarop Max als middelpunt van de aandacht negatieve reacties in iets positiefs weet te draaien. Telkens door een lach blijven wij als publiek geloven in een goed eind.
Juist als het lijkt te eindigen met een sisser, wanneer Teddy en Ruth naar huis dreigen te vertrekken steekt absurdisme de kop op. De mannen bekokstoven een plan om Ruth voor hun karretje te spannen. Een totaal onverwachte wending. Zij staat ervoor open en lijkt toch de ‘hoer’ die Max haar noemde. Zal het werken?
Veel gelachen en verbaast gedurende het stuk door de regie en zeker ook door het prachtige spel van de acteurs. Gijs Scholten van Aschat is meesterlijk als Max. Hij schakelt moeiteloos tussen emoties, maar bovenal is zijn komische timing perfect. Majd Mardo is sluw en scherp als Lenny, een ware verleider. Wederom een plaatje van de ITA.
Voor de speellijst en kaarten klik hier.
