Recensie: Walk The Line zaterdagmiddag
15 mei 2012, 13:21 | Jeroen
Bij het (gratis toegankelijke) dagprogramma van Walk The Line festival op de Grote Markt en in de Nutstuin op zaterdagmiddag was van alles te zien. Het was stralend mooi weer en wij hebben die middag ook nog een paar optredens bekeken.
De uit Londen afkomstige band Diagrams rondom zanger en gitarist Sam Genders speelt ‘s middags warme en vrolijke en toegankelijke folk die naadloos aansluit bij de ontspannen sfeer op de volle en zonnige Grote Markt. Met veel koper en goed gebruik van samples weten de heren een leuk optreden neer te zetten dat het gevarieerdere publiek van passanten, lunchers en vroege borrelaars op hun wenken bediend. Sam Genders laat dan ook meerdere malen weten dat ze het heel leuk vinden hier deze middag te spelen en aan het applaus te horen het publiek ook.
De ook uit Londen afkomstige Dead Flamingos staan even later in de tuin achter het Nutshuis. Deze mooie tuin is een goed bewaard geheim, waar zelfs deze rasechte Haagse recensent niets van wist. Geplaagd door wat geluidsproblemen zetten James Walbourne en Kami Thompson toch een geslaagd optreden neer, met veel folky samenzang begeleid door twee akoestische gitaren. Vooral het gitaarspel van Walbourne is erg indrukwekkend, zeker in combinatie met de heldere zang van Thompson.
De compleet in zwart geklede Liz Green uit Manchester landde pas om 16:00 uur op Schiphol, waardoor het optreden wat later begon. Het was jammer dat de zon niet doordrong in de wat kouder geworden binnentuin, maar dat paste misschien ook wel beter licht melancholische folky muziek van Liz: hoog stemgeluid, rustig gitaarspel en teksten over lastige situaties en gefaalde relaties. Naargeestig en licht onheilspellend met een soms komische noot. Haar soms aan opera grenzende zang maakt indruk. Bij het laatste nummer ontbreekt een blaasinstrument, maar dat is geen probleem Liz kan dat geluid uitstekend zonder instrument nadoen.
