Albumrecensie: Reverend & the Makers - @Reverend_Makers
29 juni 2012, 14:29 | Jeroen
In de zomer van 2007 brengt Reverend & the Makers uit Sheffield debuutsingle Heavyweight Champion of the World uit en schiet daarmee gelijk in de roos. In thuisland Engeland wordt het een Top 10-hit en in Nederland wordt het liedje gebruikt bij de aftiteling van de wedstrijden in de Champions League.
Vervolgens gaat het erg snel met de band rond Jon McClure. Debuutalbum The State of Things bereikt #5 in de Engelse albumhitlijst. In het kielzog van stadsgenoten Arctic Monkeys (zo staat bijvoorbeeld de broer van Jon op de cover van debuut album Whatever People Say I Am, That’s What I’m Not) worden veel optredens gegeven en in Nederland is de band sindsdien twee keer op Lowlands te zien geweest en worden gigs in onder andere Paradiso, Vera en als support act van de Monkeys in de HMH gegeven.
Na geruchten over het uit elkaar gaan van de band verschijnt in de zomer van 2009 het tweede album A French Kiss in the Chaos, waarvan Silence Is Talking en No Soap (In A Dirty War) enkel in het thuisland succes genereren. Daarna wordt het angstvallig stil rond de band.
In augustus 2011 wordt naar aanleiding van de rellen in Londen videoclip Riot uitgebracht, maar een nieuw album laat ondanks enkele beloftes vooralsnog op zich wachten. Totdat begin dit jaar in de vorm van Bassline de eerste (gratis download) single van de derde nieuwe plaat @Reverend_Makers wordt uitgebracht. Als het een voorbode is, belooft het een erg dansbaar album te worden.
En dansbaar wordt het, maar of we daar blij moeten zijn is toch een beetje de vraag. Waar het eerste album zich met name laat kenmerken met dansbare indierock, is de dance op het nieuwe album veel meer vertegenwoordigd en is de indie of de rock in geen velden of wegen meer te bekennen.
Het album begint nog knallend met het eerdergenoemde Bassline, maar haalt enkel nog dat niveau bij nummer 7 van het album: the Wrestler. Dit liedje komt ook enigszins in het buurt van het geluid van het eerste album. Een verstandige keuze dus om deze track als tweede single uit te brengen.
Een ander liedje wat er nog wel uitspringt is Warts N All. Een vrolijk, afwisselend zomers liedje, maar verder? De keuze voor een nieuwe single zal niet meevallen, mocht deze nog uit gaan komen. Okay, Noisy Neighbour klinkt ook nog wel alleraardigst en rockt op het tweede gehoor toch nog wel. Echter, het liedje duurt slechts twee minuten en is dan ook zo weer voorbij.
Het geheel is niet eens zo slecht, maar als je het vergelijkt met de knallers uit het verleden als Open Your Window, He Said He Loved Me, Silence Is Easy en met name Heavyweight Champion of the World, valt het toch een beetje tegen.
