Albumrecensie: Clock Opera - Ways To Forget

3 juli 2012, 09:38 | Jeroen

Clock Opera is een Britse indie rock band uit Londen. Opgericht in 2009 door zanger, gitarist en sampler Guy Connelly. Samen met Andy West op bass en gitaar, Che Albrighton op drums, en Dan Armstrong keyboards en zang brengen ze een vernieuwende Peter Gabriel indietronische poprock van deze tijd.

Hun singles Belongings, Once and for All van het debuut album Ways to Forget waren in april dit jaar uitgebracht, welke nu pas echt doorgedrongen is als een mooie opvallende plaat. Guy Connelly, die wellicht wel eens voorbij is gekomen van zijn remixes voor andere artiesten, gebruikt namelijk ook de naam Clock Opera wat wel een vrij herkenbare naam is.

Het eerste nummer dat het eerste echt opvalt is het nummer Man Made. Het heeft een toegankelijke sound en een swing uit de jaren tachtig. Clock Opera’s songwriting begint vaak met een proces van instrumentale sounds die Connelly weet te sampelen en te hergebruiken in andere stukken. Zoals we dat kennen als de “chop pop” methode die uitgelegd wordt in een serie making of video’s (zie onder). Verschillende geluiden van bekend gereedschap, huishoudelijke apparatuur tot en met games werden als basis gebruikt voor bijvoorbeeld het nummer White Noise. Verder gebruiken ze vele soorten elementaire geluiden om hun muziek tot stand te brengen.

De songs vallen op door de dynamische vrijheid en uniekheid die ze hebben. Qua geluid, electronische sounds, en die diepe synth-bass die vaak terugkomen in de nummers. Soms doet de stem even stiekem denken aan Blaudzun, let daarbij even op het een na laatste nummer The Lost Boys.

Hun muziek valt enigszins in het moderne rijtje van bands Theme Park, Cloud Control, Wild Palms en Airship. De indietronica kan weer een zeer mooie aanwinst erbij optellen.

Clock Opera is in het najaar te zien voor twee concerten in Nederland. Namelijk op 10 oktober in Rotown en op 11 oktober spelen ze in Paradiso.

Makeing of – White Noise