Ruud's Singles - Week 33 (Lowlands Special)
13 augustus 2012, 08:30 | Jeroen
Over drie dagen sta ik met mijn veel te kekke regenlaarzen (just to be sure) in de klei van Flevoland, nippend aan een biertje, tevreden kijkend naar de tent wier laatste haring we zojuist al juichend de grond in gehamerd hebben. We zijn weer op Lowlands! Heurlijk! Bier, snacks en quelque chose de vin rosé pour les petites femmes en gaan met die banaan!
Zoals jullie misschien wel kunnen opmaken uit mijn verbale euforie heb ik er zin in. Daarom zet ik graag de ‘traditie’ voort die Renee vorig jaar is begonnen en presenteer ik jullie met veel liefde een lijstje van artiesten die ik graag zou willen zien tijdens het leukste festival van Nederland (wat overigens gezien het overvolle programma helaas niet mogelijk is).
Om mogelijke decepties te voorkomen heb ik mijn best gedaan live-uitvoeringen van recente singles van de betreffende artiesten op te snorren, zodat jullie niet per ongeluk in een tent staan bij een stel valse kraaien, die op plaat toch zo veelbelovend klonken. De singles van deze week zijn afkomstig van: Lianna Le Havas, Jamie N Commons, Zulu Winter, Two Doors Cinema Club, Alt-J, Charles Bradley, Django Django, Skip&Die en Hot Chip.
Charles Bradley And His Extraordinaires – Heartaches And Pain
zaterdag / 20:10 / Lima
Het zal je maar gebeuren: een debuutalbum uitbrengen wanneer je drieënzestig bent. Je zou God betert toch bijkans met pensioen willen! Het gebeurde Charles Bradley, The Screaming Eagle Of Soul, de man die klinkt en beweegt als een reïncarnatie van James Brown (ook al is dat geboortetechnisch gezien een onmogelijkheid). Niet eerder werd op Lowlands de combinatie van soul en funk zo rauw op je dak geknikkerd. Hoor die strot en zie die heupen. Allemaal leuk en aardig die zoetgevooisde nu-soul, maar dit is het echte werk. Bloed, zweet en tranen. Heartaches and Pain!
Zulu Winter – We Should Be Swimming
zondag / 14:20 / Charlie
Hipper dan hip, dit Zulu Winter. Er schijnen fans van dit Londense collectief rond te lopen die al van het bestaan van de band afwisten voordat zij hier zelf van op de hoogte was. Inmiddels dreigen deze fans de band al weer in de steek te laten omdat ze te mainstream worden. Voor een gemiddelde luisteraar klinkt Zulu Winter toch nog pretty damn hip. Gelukkig maar! Intelligente liedjes met een zweempje melancholie, maar waar ook lekker op gedanst kan worden. Zoiets. En die liedjes komen ook nog eens akoestisch prachtig uit te verf. Luister maar.
Lianna Le Havas – Is Your Love Big Enough
vrijdag / 18:30 / Lima
Je wordt toch spontaan verliefd op zo’n meisje als Lianne Le Havas. Daar hoeft ze niet eens een gitaar voor om te hangen en haar imitatie van een nachtegaaltje op te voeren. Het is zo’n meisje dat je briefjes wil sturen in de klas, zo’n meisje dat je als eerste tikt bij tikkertje om vervolgens met haar hand in hand van het schoolplein af te rennen. Zucht… Wanneer de beeldschone Le Havas dan toch besluit muziek te maken kan je me opvegen. Of opdweilen eigenlijk. Hoe mooi, hoe prachtig! Werkelijk waar een groot talent. Niet voor niets was zij een van de genomineerde van de Sound Of 2012 verkiezing van de BBC. Van haar album Is Your Love Big Enough komt deze gelijknamige single.
Mocht je nog geen genoeg hebben van Lianne La Havas dan is hier een volledig optreden van haar te bewonderen
Jamie n Commons – The Preacher
vrijdag / 19:30 / Charlie
Jamie n Commons is nog zo’n BBC talentje. De beste man klinkt alsof hij een asbak heeft leeg gegeten en de vieze smaak heeft weggespoeld met een fles whisky. Verrassend genoeg is deze geweldige grommer pas eenentwintig (give or take). Hij heeft overduidelijk goed geluisterd naar Nick Cave, Mark Lanegan, Tom Waits en andere schorgestemde troubadours. Met slechts een ep-tje op zak mag dit broekie, na shows op Eurosonic Noorderslag en Motel Mosaique, nu het podium van de Charlie bestijgen. En het zal indrukwekkend wezen, dat is wat ik je brom. Of grom. Luister maar naar deze opname van The Preacher afkomstig van eerdergenoemde ep.
Skip&Die – Love Jihad
vrijdag / 13:30 / Xray
Skip&Die is best of both worlds, of eigen best of een heleboel worlds. De band rondom producer Jori Collignon (die ook met Nobody Beats The Drum op Lowlands staat) en de Zuid-Afrikaanse Cata Pirata gooit namelijk tig verschillende wereldstijlen in de mix met als resultaat een ondefinieerbaar geheel waarbij stil staan geen optie is. Denk Braziliaanse carnaval op een stevige hiphopbeat: schudden met je naatje dus. Beter kan een festival mijns inziens niet beginnen, de sfeer zit er meteen lekker in. Ik ben alleen een beetje bang dat de Xray uit haar blikken naadje scheurt wanneer Cata Love Jihad inzet, maar dat zijn zorgen voor later. Tot die tijd dit:
Hot Chip
vrijdag / 19.30 / Bravo
Eerst was LCD Soundsystem koning van de dance-punk en deed Hot Chip het bovenverdienstelijk als kroonprins van het genre. Toen de koning zelfmoord pleegde was het dan ook een vanzelfsprekendheid dat Hot Chip de vacante troon besteeg. Met hun extreem catchy dansliedjes weten deze nerds immers elk publiek tot bewegen te bewegen. Al twee keer eerder stonden ze op Lowlands maar nog nooit eerder zag ik ze, wat me heeft doen besluiten alles opzij te zetten voor Alex Taylor, Joe Godard en hun ‘band of Brothers’. Luister zelf maar waarom.
Django Django – WOR
vrijdag / 17.45 / Bravo
Nu Hot Chip nog maar net heerst in het koninkrijk der nerdrock staan de nieuwe prinsen elkaar al te verdringen. Een van deze adelijke telgjes is het uit Schotland afkomstige Django Django, dat met hun titelloze album een van de spannendste platen van het jaar maakte (tot nu toe dan, hè). Het klinkt wat minder elektronisch dan Hot Chip en bevat wat meer stampvoetende gitaarpartijtjes, die het meespringen voor ons a-ritmetische Hollanders wat vergemakkelijken. Haar live-reputatie snelde de band vanaf het SXSW showcase festival vooruit en inmiddels wordt ze getipt als een mogelijk relevatie van het festival (althans door mij dan), samen met die andere prinsen dan, maar daarover later meer. Eerst Django Django.
Two Doors Cinema Club – Sleep Alone
zaterdag / 16:30 / Alpha
Misschien is het Noord-Ierse Two Door Cinema Club wel zo’n bandje dat you hate to love. Het klinkt allemaal net iets te vrolijk, is iets te springerig en bovendien uitstekend geschikt voor zo’n fijn remixje hier en daar. Ideaal voor een festivalweide dus. Precies wat het hippe Franse electrolabel Kitsuné Music gedacht moet hebben bij het vastleggen van deze knuffelbare gingerheads (takes one to know one). Deze olijke gasten zijn misschien wel het meest kleurrijke en meest verkoopbare wat het grimmige Ulster te bieden heeft. Dat hebben die kledingmakers van Kitsuné toch mooi in de Franse smiezen gehad.
(Skip naar 0:56 seconden om het gekwebbel over te slaan)
Alt-J – Tessellate
zaterdag / 13:30 / Bravo
Je bent echt een ■ wanneer je nog nooit van ▲ gehoord hebt. Wie? ▲? Jazeker, oftwel Alt-J, het Britse indiepop collectief die vrind en vijand verrast met hun originele muziek en dito videoclipjes. Je moet er wel een beetje van houden, die hoge stemmetjes. Gelukkig maken de uiterst intelligente composities een hoop goed. Geen gemakkelijke hap trouwens. Ik moest er zelf eerst een paar keer van proeven voordat het snoepen werd. Maar nu is het genieten geblazen. ▲ dus.
Volgende week weer een normale Singles selectie. Tot die tijd groet ik jullie en wie weet tot op Lowlands!
