Albumrecensie: The xx - Coexist
5 oktober 2012, 15:44 | Jeroen
De band met het geprezen debuut uit 2009 brengt hun tweede album uit, Coexist. Het album is nu al een succes; het versloeg het nieuwe album van Bob Dylan in Engeland en kwam binnen op de eerste plaats.
Veel bands met een klassiek debuut verslikken zich in het moeilijke tweede album. Zijn de nummers van het eerste album vaak al vele malen live gespeeld, de nieuwe nummers worden vaak tijdens de eerste tournee geschreven en komen de eerste rockclichés naar boven. Ook het grotere budget kan tegen werken, allerlei strijkers en koren worden van stal gehaald met een geforceerd eindresultaat. Zoniet The xx, er werd geduldig aan Coexist gewerkt en de platenmaatschappij werd bij het opnameproces op afstand gehouden.
Zoals gezegd werd de tijd genomen, de band nam de plaat gedurende november 2011 en mei 2012 op in Londen. Jamie Smith, het bandlid dat verantwoordelijk is voor de beats van The xx, nam ook de productie voor z’n rekening. Hij ging daar zo maniakaal mee aan de slag dat hij soms voor dagen geen daglicht zag en de studio zijn slaapplek werd. Over elk geluidje of instrument is nagedacht en toch klinkt het niet overgeproduceerd. Er worden meer dansinvloeden gebruikt dit keer. De lome beats van bijvoorbeeld Reunion en Sunset zorgen voor de beste nummers van de plaat.
De plaat opent met de single Angels waar de instrumenten en beats zo min mogelijk worden gebruikt en juist de stilte momenten en de stem van Romy Madley Croft naar voren komen. De tweede single Chained volgt, waarbij opvalt dat we in tegenstelling van het debuutalbum kunnen horen wat bassist Oliver Slim zingt. Het nummer ontpopt zich tot een mooi duet tussen Croft en Slim. De rest van het album gaat door op dezelfde toon met af en toe een house beat erin. Tekstueel richten Croft en Slim zich vooral op de misgelopen liefde en relaties die kapot gaan; titels als Swept Away, Our Song en Missing spreken voor zich. Swept Away laat horen hoe de band zich muzikaal heeft verdiept, de beats en de gitaar lijken hier het best met z’n tweeën te werken.
Coexist is een waardige opvolger geworden van het debuutalbum. Fans van het eerste album worden niet teleurgesteld. Vooral het geluid van de band is meer uitgediept. De vocalen van met name Oliver Slim zijn er op vooruit gegaan. Tekstueel is het mooi, maar wat meer variatie zou op de volgende plaat niet misstaan, met als hoogtepunten Angels, Reunion en Swept Away.
