Interview: Wallace Vanborn

12 december 2012, 08:48 | Jeroen

^{Foto: © Anton Coene}

Anderhalve week geleden spraken we, na afloop van het optreden in de SuperMarkt in Den Haag, met Ian Clement, Sylvester Vanborm en Dries Hoof van de band Wallace Vanborn. Dit terwijl er een late maaltijd geserveerd werd, bier gedronken werd en de sfeer gelaten was. Ondanks dat er redelijk vaak om verduidelijking gevraagd moest worden om de accentbarrière te overbruggen, volgden leuke antwoorden over het laatste album, hun evolutie als band en hoe ze hopelijk de wereld op de knietjes krijgen.

(Alle antwoorden van Ian Clement, tenzij anders vermeld)

Jullie hebben op Dour, ES/NS, Pukkelpop, Appelpop en een aantal Duitse festivals gestaan en starten deze avond voor zo’n 10, misschien 20 mensen, hoe gaan jullie daar mee om?
Om eerlijk te zijn kan ons dat eigenlijk geen reet schelen. We hebben dat ook wel bewezen in het verleden, in concertrecensies staat wel vaker “Er stond weinig volk, maar ze geven zich wel.” We trekken ons daar weinig van aan. Ik wil ook wel de schuld een beetje op me nemen, ik zit niet in mijn element omdat ik gister mijn vader heb begraven. Ik heb mijn echt best gedaan om woest te doen. Het heeft deugd gedaan om te spelen. Het was een gezellig podium. Het was stil op het podium en dat speelde lekker. Geen geluidsmoes. Alles was nog definieerbaar. Geen herrie, we konden daardoor nog net wat harder knallen.

Gecondoleerd met het verlies. Vanavond extra hard geschreeuwd?
Soms wel ja, maar ik stond half op auto piloot. Silvester heeft zijn best gedaan de pintteksten te vertellen. Zijn die evident voor jullie? Verstaan jullie ons?

Meestal wel, maar wat zijn pintteksten?
(Silvester:) BINDteksten, de teksten tussen de nummers. Het komt er op neer dat we altijd ons best doen om het publiek te amuseren, of dit er nu twee zijn of heel veel. We doen ons best om heel goed te spelen.

Jullie tweede album Lions, liars, Guns & God is duidelijk anders dan het eerste Free Blank Shots. Hoe is dat zo gekomen?
Het zijn twee verschillende momentopnames. We zijn snel geëvolueerd naar een andere vertakking van de muziek waar we oorspronkelijk mee begonnen zijn. De eerste plaat was vrij low budget, zelf opgenomen en geproduceerd. We waren nog jong. We hadden zin om het album vol te stampen met van alles en nog wat. Dat wilden we nu toch wel anders doen. Al heeft de eerste plaat wel zo zijn mooie momenten. De nieuwe plaat hebben we opgenomen met producent David Bothrill uit Canada. Een grote naam met drie Grammy’s op zak en een grotere studio. Zo iemand neemt ook gelijk wat bagage met zich mee. Daarbij was er een langere opnametijd van zo’n twee maanden. Wat wel lang is in vergelijking met hoeveel tijd bands normaal in een studio doorbrengen. We hebben ook meer zijn idee van de sound gevolgd en ons daar zelf wel ook mee verrast. Het is wel goed dat het iets anders is geworden, maar dat als we de nummers door elkaar spelen, zoals vanavond, de nummers nog wel samenhangen. Ik denk dat het belangrijk is dat we voor iedere plaat zien hoe we een nieuwe vertakking van onze sound kunnen ontdekken, om niet stil te zitten en te blijven evolueren om het spannend te maken. Voor voor jezelf, maar ook voor het publiek, zodat je niet weet waar je gaat belanden. We hebben al een aantal nieuwe nummers voor de nieuwe plaat en die zijn wel erg goed, maar hoe de sound uiteindelijk gaat klinken weten we nog niet.

(Silvester:) Het gaat natuurlijk, het is niet dat je daar echt over nadenkt. Je gaat de repetitiekot in na de festivalzomer en de nieuwe (nummers) zijn daar dan gewoon en zijn zoals ze zijn met een nieuwe soort energie . De eerste was heel jeugdig, voor de tweede hadden we al een hoop bijgeleerd en het is een een momentopname die je op een zo goed mogelijke manier naar voren brengt. Het wordt weer een beetje anders. Hopelijk een goede evolutie.

Welke bands inspireren jullie?
Black Rebel Motorcycle Club, QOTSA, Muse, Dub Trio, Sonic Youth, Jamiroquai in de ritme sectie, Led Zeppelin, de tip uit Australië Death From Above en graag zou ik nog even willen name droppen: erg goed uit Vlaanderen, Gent, zelfs uit mijn woning, namelijk mijn huisgenoot: Raketkanon, geschift, heel heavy, logge lompe beats. Heel gaaf. Hij staat trouwens ook op Eurosonic, net als wij.

Wat staat er in de planning voor de komende tijd?
Er staan nog een aantal optredens gepland voor dit jaar. Komend jaar gaan we proberen meer naar Nederland te komen. We hebben veel in België en Duitsland gespeeld. Hopelijk snel weer een clubtour en in de zomer veel festivals. We staan graag in Nederlandse clubs, jullie hebben veel mooie clubs.

Jullie zijn nu rond de 25. Wat is jullie doel om over een jaar of vijf te staan, wat willen jullie bereiken?
De wereld op de knieën krijgen! (Er wordt gelachen en de precies geformuleerde wijze laat ik maar achterwege.) We zien wel. We zijn al heel blij met wat we nu hebben, we gaan gewoon door en willen meer. Maar we zien wel wat we krijgen. Gewoon blijven gewoon spelen, al zijn het wat kleinere podia.

Wallace Vanborn is deze maand nog een aantal maal live te zien in Nederland: 15 december treden ze op in Xinix (Nieuwendijk), 20 december Vera (Groningen), 21 december in Luxor Live (Arnhem) en de 22e in Patronaat (Haarlem).