Albumrecensie: Editors - The Weight of Your Love
4 juli 2013, 11:28 | Jeroen
Na 4 jaar wachten is The Weight of Your Love de vierde plaat van de Britse rockformatie.
Tussen 2009, wanneer het laatste album van de band uitkwam, en het nieuwe album is er een hoop gebeurd in de wereld van Editors. Gitarist Chris Urbanowicz werd uit de band gezet. Het velen touren van de band en ruzie van de muzikale richting lag aan de basis om tot dit besluit te komen.
De timing was niet goed te noemen, de band stond vlak voor hun grootste optreden uit de bands geschiedenis; afsluiter op Rock Werchter in 2012. Op het laatste moment werden twee hulpmuzikanten ingeschakeld, te weten Justin Lockey en Elliot Williams. De interactie beviel en beide heren werden gevraagd om verder te gaan met het opnemen van het vierde album. Dat dat ook beviel blijkt wel uit het feit dat ze nu beide officieel deel uitmaken van de band. Met goede moed werd er afgereisd naar Nashville waar de band samen met o.a. Kings Of Leon producer Jacquire King het album ging opnemen.
Het geluid van The Weight Of Your Love klinkt groots en geïnspireerd door het geluid van de 80’s en dan met name U2, R.E.M. en Echo And The Bunnymen. Zo klinkt de band vele malen anders dan op derde plaat In This Light And On This Evening en ligt het meer in het verlengde van tweede plaat An End Has A Start.
Openingsnummer The Weight zet de toon neer met nog meer nadruk op de stem van zanger Tom Smith. Sugar begint met heerlijke basloop die veel weg heeft van Comedown van de band Bush. Dit nummer klinkt nog het meest in het verlengde van het derde album. Single A Ton Of Love klinkt als de beste U2 single in jaren. Het is verre van orgineel maar Editors zet een vakkundige knappe single neer.
What Is This Thing Called Love zal waarschijnlijk voor de meeste ophef zorgen bij de fans. De band zet een ballade neer die we de laatste jaren alleen gehoord hebben van Coldplay. Met het nummer zelf is niks mis en ook de knappe falsetto stem van Tom Smith klinkt als een klok. De band gaat voor een geluid dat thuis hoort in de grotere concerthallen, zoals de Ziggo Dome en O2 arena. En dit nummer kan zomaar een grote hit bij het grote publiek worden voor de band.
Het tussenstuk wordt gevormd door Honesty en Nothing en vormen rustpunten in de plaat. Beide nummers klinken meer als Tom Smith solonummers dan echte Editors krakers. Daarna komen de twee nummers die de Editors fans van het eerste uur kunnen bekoren. Formaldehyde is een kraker van jewelste, met een pakkende gitaarmelodie die we kennen van debuutalbum The Back Room. Ook komt hier voor het eerst naar voren wat de versterking van de band betekent. Elliot Williams blijkt over een redelijke goede tweede stem te beschikken. Hyena is een kruising van alweer een oud Editors nummer en een melodie dat R.E.M. gemaakt zou kunnen gemaakt hebben.
Na het dreigende Two Hearted Spider volgt The Phone Book. De invloed die de samenwerking met Tired Pony (R.E.M. gitarist Peter Buck en Snow Patrols Gary Lightbody en waar zanger Tom Smith gastvocalist was op het prachtige nummer The Good Book) heeft gehad, blijkt uit dit nummer. Een soort Americana sound rond de prachtige breekbare stem van Tom Smith. Dit is zonder meer zijn beste vocal op het album. Bird Of Prey sluit het album op een gepaste wijze af, een opbouwende langzame song die ligt in de traditie van andere Editors albums.
Na het beluisteren van de plaat is duidelijk welke muzikale richting de band op wil. Het is bijna een vervolg op An End Has A Start en wordt de invloed van het derde album alleen op Sugar gehoord. Ook de invloeden van andere bands komt sterk naar voren. Op tekstueel gebied veranderd er weinig. Tom Smiths teksten zijn zeker niet altijd de sterktste maar op nummers als Honesty en Sugar komt zijn talent naar boven. Zo is de plaat voor de fans van het eerste uur misschien niet het resultaat dat ze gehoopt hadden al is het geluid zeker niet helemaal weg. De fans van het grotere geluid op An End Has A Start worden echter op hun wenken bediend. En stiekem hoopt Editors op een nog groter publiek waardoor ze ook festivals buiten Belgie kunnen afsluiten.
Editors zijn o.a. live te zien 8 juli in de Gashouder, Amsterdam (uitverkocht). Zaterdag 17 augustus op Lowlands Festival, Biddinghuizen (uitverkocht). 24 oktober in de Ziggo Dome, Amsterdam. En zaterdag 2november in het Sportpaleis, Antwerpen.
