Recensie: Soul Sister Dance Revolution in 't Paard van Troje
2 december 2013, 12:25 | Jeroen
Afgelopen donderdagavond speelde Soul Sister Dance Revolution in de kleine zaal van ‘t Paard van Troje in Den Haag. Een ware thuiswedstrijd, want de bandleden komen allemaal uit Den Haag. De zaal is dan ook, naast uiteraard de fans van de band, gevuld met onder andere bekenden en familieleden. Ook het voorprogramma is Haags getint, want Woot, in 2011 winnaar van Grote Prijs van Nederland in de categorie rock/alternative, is afkomstig uit de Residentie. Het komt de sfeer alleen maar ten goede, want het was een mooie donderdagavond, deze 28e van november.
De avond wordt om 20:00 uur geopend door Woot. Het trio maakt jaren ’70 muziek, doordrenkt met blues en soul, die bij vlagen doet denken aan het latere geluid van the Doors. Het trio heeft er zin in en geeft een geslaagd startschot van de Haagse Avond in de knusse kleine zaal van ‘t Paard. Wel verzuipt soms de op zich krachtige stem van zanger Tobias Wolring in het rockgeluid van de band, maar al met al maakt de band een goede indruk.
Precies een uur nadat Woot het startschot heeft gegeven, verschijnen de heren van Soul Sister Dance Revolution op het podium. Ze starten met een liedje dat niet op het debuutalbum Playground Kids staat, Submarine. Het doet denken aan the Killers, maar dat heeft de band wel bij meer liedjes. Ook het geluid Kasabian, Arctic Monkeys en Queens of the Stone Age hoor je bij vlagen voorbijkomen.
Wel heeft de band een eigen geluid gecreeërd. Niet in de laatste plaats door de goede stem van frontman Thomas van der Want. Ook de flinke dosis (Haagse) humor tijdens het concert, is kenmerkend door de band. Zo wordt Van der Wants moeder begroet “Daar staat mijn moeder. Hoi mam!” en klinkt er een “Oost, west, thuis best!” na één van de beste liedjes van de band, Soldiers Of Love.
Tijdens The Ripper wordt de band even tegengewerkt door de installatie, als de gitaar van Van der Want er mee ophoudt. Nadat een crewlid dit herstelt, start de band alsnog opnieuw met het liedje. Gelukkig maar, want met de lange, opbouwende intro en de mooie knipoog naar the Beatles (“Lucy in the sky flying to rehab”) is The Ripper één van de hoogtepunten van de set.
Soul Sister Dance Revolution beschikt over voldoende sterke nummers, zoals de singles Hold The Line en Hearts, en laat dan ook geheel terecht het complete debuutalbum voorbij komen. Daanaast speelt de band nog drie andere liederen: opener Submarine, het sterke Don’t Walk Away aan het einde van de reguliere set en Limousine, als opener van de toegift.
Afgesloten wordt met I Hate Rock ‘N’ Roll, welke toevalligerwijs ook het laatste nummer van het album is. Voor de geledenheid worden de chauffeur en enkele crewleden van de band de bühne opgetrommeld om de band te ondersteunen. Dit doen ze door op koebellen en prullenbak deksel te slaan. Het levert een een komisch gezicht op, die geen afbreuk doet aan de kwaliteit.
Na exact een uur spelen is het feest om klokslag 22:00 uur alweer voorbij. Dat is jammer, maar ook logisch. De band heeft pas één album op de naam staan, welke iets minder dan 40 minuten klokt, dus dat ze hier een uur staan te rocken is eigenlijk heel netjes.
Echter, als je zoveel goede nummers voorbij hoort komen, een band ziet spelen waar de energie en het plezier van af spatten, hoop je dat het langer duurt, want je wilt simpelweg niet dat het concert eindigt.
Setlist Soul Sister Dance Revolution @ ‘t Paard van Troje
1. Submarine
2. Playground Kids
3. Baby Gaselle
4. Hearts
5. Start A War
6. Soldiers Of Love
7. Eye Of The Storm
8. Hold The Line
9. The Ripper
10. Don’ Walk Away
11. Psilo
12. Limousine
13. I Hate Rock ‘N’ Roll
Fotografie: © Jeroen van der Kooij
