De Singles - Week 3
13 januari 2014, 23:22 | Jeroen
Flume & Chet Faker: Drop the Game
Flume en Chet Faker hebben al eens eerder samengewerkt en toen zijn ze muzikaal gesproken een beetje verliefd op elkaar geworden. Flume zei toen over Chet Faker: “I mean, well, his strengths are all my weaknesses and vice versa so we kinda complement each other. It’s a bit like a yin yang thing we’ve got going on.” En zo is het precies, met de fris gewassen en gestreken Flume en de ietwat onappetijtelijk baardige Chet Faker. In ‘Drop The Game’ (van hun gezamenlijke ‘Lockjaw EP) hoor je dat spanningsveld heel mooi terug.
Ella Eyre: Deeper
Afgestudeerd aan de BRIT school voor Performing Arts & Technology, een nummer 1 hit (Waiting All Night) en tour met Rudimental en runner up voor de BBC Sound Of 2014 List is beslist geen slechte CV als je nog twintig moet worden. Ella Eyre smeed haar ijzer als het heet is pakt nu flink door met haar eigen single ‘Deeper’.
Bianca: Chained
Wederom zo’n jong ding (en dat mag je zeggen als je twee keer zo oud bent) dat barst van het talent en verrassend volwassen muziek maakt. En dat is maar goed ook, want als we het van Justin Bieber en zijn Beliebers moeten hebben zie ik onze muzikale toekomst somber in. Bianca is 18 jaar en is een Braziliaanse singer songwriter die al sinds haar vroege jeugd haar eigen muziek schrijft. Meer zinnigs heb ik niet over haar kunnen vinden, want mijn Portugees laat nogal te wensen over. Maar soms is onwetendheid best lekker, kun je tenminste zonder al die ballast van de muziek genieten.
Gap Dream: Chill Spot
DIT is nu entertainment op zijn best. Frontman Gabe Fulvimar en zijn ogenschijnlijk nutteloze sidekick die in verschillende landschapjes lekker zichzelf staan te wezen. Soms is het net alsof ze een soort sexy dansje willen doen, waar ze dan zelf heel geamuseerd door zijn. Door die sfeerverhogende gasten zou je haast ontgaan dat ‘Chill Spot’ eigenlijk best een briljant nummer is.
Metronomy – I’m Aquarius
Metronomy kon bij mij geen kwaad doen, want The English Riviera uit 2011 was toen wat mij betrof het album van het jaar. Dat is tricky omdat het bijna altijd hoge verwachtingen schept die onmogelijk waar te maken zijn. In drie jaar tijd hoort een band zich verder te ontwikkelen en niet meer van hetzelfde te doen, maar als gretige luisteraar wil je het liefste weer die sound waar je toen zo op gevallen bent. Nu komt er dus een nieuw album (Love Letters, uit in maart) en luisterend naar I’m Aquarius durf ik alvast te zeggen dat Metronomy een andere weg in is geslagen. Ik was eerlijk gezegd niet meteen verkocht, maar I’m Aquarius bleek een grower, not a shower. Vooral na de tweede minuut komt de boel lekker op gang.
