Albumrecensie: Wild Beasts - Present Tense

22 februari 2014, 21:29 | Jeroen

In het openingsnummer Wanderlust van het album Present Tense zingt zanger Hayden Thorpe van de Britse band Wild Beasts: “don’t confuse me with someone who gives a fuck”. Een statement dat past bij een band die het hardere werk speelt. Maar niks is minder waar, want Wild Beasts maakt sfeervolle elektronische indie pop die eerder te omschrijven is als mooi dan hard. Present Tense is het vierde album van het kwartet uit het Britse Kendal. De band bestaat al sinds 2002 toen studenten Hayden Thorpe en Ben Little het duo Fauve (Frans voor wild beest) vormden. Later, toen onder andere drummer Chris Talbot zich bij de band voegde, werd de naam Wild Beasts aangenomen.

Hartverscheurend

Anders dan eerder werk van de band klinken er op Present Tense meer synthesizers dan gitaren. Het typische androgyne faletstemgeluid van zanger Thorpe, dat een opmerkelijke gelijkenis heeft met Anthony Hegarty van Antony and the Johnsons, is uiteraard behouden gebleven. In het verleden heeft de band al naam gemaakt met het album Two Dancers, dat zelfs in 2010 genomineerd was voor de prestigieuze Britse muziekprijs, de Mercury Prize. Het opnemen van Present Tense heeft drie jaar geduurd en in die periode heeft de band niet getoerd om zich helemaal op het opnemen van het album te richten. Het resultaat is een verzameling hartverscheurende mooie melancholische songs geworden.

Nevel

Opener en eerste single Wanderlust is direct al een van de absolute hoogtepunten van het album. Wild Beasts heeft een sfeer in dat nummer gecreëerd die om je heen gaat hangen als een nevel en met elke luisterbeurt steeds dieper onder je huid kruipt. Het lijkt of de melodielijnen zich voor je verstoppen en zich bij iedere luisterbeurt meer laten zien. De drumpartij is strak ingespeeld en de synths worden laag voor laag opgebouwd. Zanger Thorpe wordt op Wanderlust bijgestaan door Talbot, die met zijn zwaardere stemgeluid het nummer nog meer diepte geeft.

Hoog niveau

Sommige nummers op Present Tense zijn van het niveau van Wanderlust, andere hebben moeite om aan te haken. Vooral de rustigere nummers als New Life en Palace zijn van een minder niveau. Andere nummers daarentegen zijn misschien wel van hetzelfde hoge niveau: Past Perfect met zijn fijne pianospel en vooral Daughter met zijn dreigende synths. Het poppy A Simple Beautiful Truth is een ander hoogtepunt, Wild Beasts klinkt nergens zo opgewekt als in dit nummer. De tweede single die van het album uitgebracht wordt is Sweet Spot. Geen slechte keuze, want nummer zal een breed publiek aanspreken door de mix van aanstekelijke rock en lijzige elektronica.

Londen

De productie van album is leeg en clean, nergens wordt een geluid teveel gebruikt. Volgens de band heeft dit te maken met de invloed van de stad Londen, waar de plaat grotendeels werd gemaakt: “This is a record very much made in London circumstances: space is really expensive, it’s a cramped city, so a lot of it was composed on a computer first, and then played in a room.” De ervaringen uit Londen hebben er in ieder geval voor gezorgd dat de luisteraar een meer dan veelzijdig album voorgeschoteld hebben gekregen. Dit wilde beest smaakt in ieder geval naar meer.

Het album komt 24 februari uit via Domino/V2 Records