Albumrecensie: James Vincent McMorrow - Post Tropical
9 februari 2014, 15:38 | Jeroen
James Vincent McMorrow zette zichzelf met Early in the Morning in één klap op de kaart. McMorrow werd met zijn folkmuziek en falsetstem in hetzelfde hokje geplaatst als Bon Iver. Naast deze overeenkomsten werd het debuut van beide mannen opgenomen in een huisje afgezonderd van alles en iedereen. De vergelijking werd zo dus nog sneller gemaakt. Maar McMorrow houdt er niet van om in een hokje te worden geplaatst en besluit om zijn nieuwe album, Post Tropical, naar een niet bestaand genre-aanduiding te noemen. Daarnaast besluit hij om het bij het tweede album compleet over een andere boeg te gooien. Geen folk meer met akoestische gitaar maar synthesizers en drumcomputers, net als… juist.
Volgens McMorrow stikt het op Post Tropical juist van de akoestische gitaren alleen is dat niet altijd te horen doordat ze verknipt en vervormd zijn. McMorrow heeft flink geëxperimenteerd met creëren van geluiden op oude synthesizers om zo tot bepaalde sfeer te komen die hij herinnert uit zijn jeugd. Ook de blazers komen uit de synthesizer en zo heeft McMorrow praktisch de hele plaat zelf ingespeeld op een klarinet en wat percussie na.
Het resultaat mag er wezen, 40 minuten pure schoonheid in tien nummers gevangen. De breekbare stem van McMorrow is nog steeds de grote trekpleister maar de muzikale omlijsting is wederom heel smaakvol gedaan. Van heel verstilde passages tot de dreigende tonen in het nummer Post Tropical dat halverwege ineens een andere, bijna vrolijke, wending krijgt om vervolgens tot een climax op te bouwen. Het is een heel melodische plaat geworden met veel hoogtepunten. Eén van de hoogtepunten is het al eerder vrijgegeven Cavalier dat je meteen bij de eerste zin pakt en je niet meer los laat. Red Dust is een bijna kaal nummer dat enkel wordt gedragen door een beat en de stem van McMorrow, die hiermee bewijst dat een mooie stem en melodie genoeg is om een mooi nummer te maken.
Gold is waarschijnlijk het nummer dat het snelst in de smaak zal vallen bij de liefhebbers van Early in the Morning. De titel beschrijft het nummer eigenlijk perfect, de synths geven het nummer een warme gouden gloed. Het al eerder genoemde Post Tropical en Glacier, beiden met mooie opbouw, behoren ook zeker tot de hoogtepunten. De hoge verwachtingen worden dus met gemak ingelost en misschien zelfs overtroffen. Post Tropical laat mij voorlopig niet los.
James Vincent McMorrow staat de komende dagen een aantal maal op podia in ons land waarvan alleen het optreden in de Rotterdamse Schouwburg nog niet is uitverkocht.
