Albumrecensie: Katy B. - Little Red
14 februari 2014, 17:23 | Jeroen
Als je aan een recensie begint over het nieuwe album van de Britse zangeres Katy B., dan weet je al dat je geen kandidaat voor de titel ‘album van het jaar’ gaat recenseren. En dat weet Katy Bien, zoals Katy B. in het dagelijkse leven heet, ook. Maar dit zal ook niet de intentie zijn geweest toen ze haar tweede album Little Red (refererend aan haar, hoe kan het ook anders, rode haarkleur en het feit dat ze maar twee turven hoog is) aan het opnemen was.
Doorbraak
Katy bevindt zich met haar muziek al sinds haar doorbraak in 2011 op de grens van platte dansmuziek en goede smaak. Begonnen als een zangeres die vooral nummers inzong voor andere artiesten in het housecircuit (waarvan Perfect Stranger van Magnetic Man ongetwijfeld de bekendste is), bracht ze in 2010 haar debuutsingle Katy On Mission uit. Met deze single, geproduceerd door dubstepproducer Benga, brak ze in vooral thuisland Engeland door. Later volgde ook de rest van Europa (vooral ook bij onze Zuiderburen), maar in Nederland kon ze nog maar weinig potten breken. En dat is toch vreemd, omdat op het debuutalbum On A Mission enkele radiovriendelijke singles stonden, zoals de samenwerking met Ms Dynamite Lights On. Ook zoethoudertje What Love Is Made Off kon geen beroering veroorzaken op de Nederlandse radiozenders.
Nu is er Little Red, dat net als zijn voorganger uit hetzelfde vaatje tapt: de fijne stem van Katy met dat aantrekkelijke Engelse accent begeleid door frisse housebeats en een flinke dosis synths en strings. Op Little Red staan weer enkele nummers die het zowel op de radio goed gaan doen, maar ook het uitgaanspubliek zullen bekoren. Deze laatste groep bedient Katy misschien nog wel het beste. Voor elk tijdstip op een gemiddelde stapavond biedt Katy de soundtrack. Aaliyah, samen met die andere danskoningin Jessie Ware, zou de avond prima kunnen opwarmen. Op dat nummer, dat eerder verscheen op de Danger EP, komt Katy’s stem en accent het beste uit de verf. De samenzang met Jessie maakt dit tot een van het fijnste momenten van het album. Wanneer de avond al wat verder is komt de kneiter I Like You A Little Bit (die verdacht veel lijkt op Disclosure’s Grab Her) voorbij. Op het hoogtepunt, wanneer alleen de diehards zich nog op de dansvloer bevinden, landt de 5 Am. Dit uitermate aanstekelijke nummer voor een nachtje doorhalen herbergt de meest karakteristieke zin van het album: ‘this beat is sick, that tune is so ill’. Heel veel dieper dan dit gaat de ‘Queen Of Clubs’ (zoals ze liefkozend in haar thuisland genoemd wordt) niet op Little Red. Ze probeert het wel op de rustige nummers als Crying For No Reason, waar ze zingt over, hoe kan het ook anders, het verliezen van een geliefde. Met nummers als Tumbling Down en Europhia zijn we inmiddels beland bij de afterparty. In deze twee nummers is duidelijk de dubstep- en drum&bass -achtergrond te horen waar Katy B. van bekend is geworden.
Genregenoten
Katy is op haar best als ze haar vaste producer Geeneus een dikke housebeat laat maken en ze met haar, soms verslavende, stem haar luisteraar betovert. Samen met Geeneus, oprichter van het Londense Rinse FM en feitelijk Katy’s ontdekker, heeft Katy B de weg geplaveid voor genregenoten als Disclosure en Rudimental. Allen maken ze muziek die verschillende stijlen uit de dansmuziek laat samensmelten. Katy is misschien ingehaald qua succes door die twee sinds haar debuut, maar ze slaat met Little Red prima terug.
Zoals verwacht hebben we hier niet te maken met een kandidaat voor plaat van het jaar. Toch groeit de plaat met elke draaibeurt en staan er genoeg potentiële singles op die direct aanspreken. En ondertussen staat ze met Little Red wel gewoon mooi bovenaan de Britse albumlijsten. Het enige waar je Katy aan hoort denken is: ‘waar is dat feestje?’
Little Red is nu uit via Columbia Records.
