Recensie: Band of Skulls in Tivoli

3 april 2014, 14:33 | Jeroen

Afgelopen dinsdag speelde het Britse rocktrio met bluesinvloeden Band Of Skulls in een uitverkochte Tivoli. Vooraf aangekondigd als de enige Nederlandse clubshow. Eind vorig jaar verzorgde Band Of Skulls nog het voorprogramma voor Queens Of The Stone Age in Ziggo Dome. Toen viel de band de band wat weg in de enorme zaal. Een locatie als Tivoli lijkt beter te passen bij een band van dit kaliber. Het spreekt voor zich dat wij hier dan ook graag bij wilden zijn.

De Utrechtse band Coppersky heeft de taak om het publiek op te warmen. De zaal is al goed gevuld als de band staat te spelen. De band heeft er zichtbaar plezier in en een deel van het publiek lijkt de band al te kennen. Mij kan het niet helemaal bekoren, daarvoor vind ik de nummers teveel 13 in een dozijn.

Om 21:30 is het tijd voor de hoofdact bestaande uit gitarist/zanger Russel Marsden, bassiste/zangeres Emma Richardson en drummer Matt Hayward. Na een korte drumsolo wordt Asleep At The Wheel, de openingstrack van het nieuwe album Himalayan dat de dag voor het concert werd uitgebracht, ingezet. Het is stevig nummer met slepende riff. De band knalt door met de twee nummers die volgen, Himalayan en You Aren’t Pretty But You Got It Going On. Zo dat is lekker binnenkomen. Jammer dat de gitaar bij het laatste nummer niet goed hoorbaar was.

Na dit blok hardere nummers volgt al één van de publieksfavorieten, het catchy I Know What I Am. Er wordt voorzichtig meegezongen en gedanst. De interactie van de band met het publiek komt volledig van Marsden. Hij zegt tussen de nummers door af en toe wat tegen het publiek en is ook op het podium het actiefst. Bassiste Richardson speelt haar partijen gedegen en neemt af en toe de zang en achtergrond zang voor haar rekening maar staat verder vrijwel de hele avond stil.

Vanaf hier tot halverwege het optreden volgen een aantal rustigere nummers met af en toe een gierende gitaarsolo. Toch zakt het optreden tijdens het middenstuk een klein beetje in. Een van de hoogtepunten was het nieuwe Hoochie Coochie. Er wordt gesprongen en gedanst op de stuiterende riff. Tijdens Fires wordt gevraagd om mee te zingen en dat wordt maar al te graag gedaan.

Inmiddels draait de band op volle toeren. Helaas volgt na The Devil Takes Care Of His Own en Hollywood Bowl de reguliere onderbreking. Het publiek wil meer van dat soort nummers en dat krijgen ze ook. De encore bestaat uit drie nummers te beginnen met Sweet Sour en dat betekent lekker meezingen. Marsden wisselt voor de zoveelste keer vanavond zijn gitaar en zet Light Of The Morning extra traag in. Het nummer en de uitvoering doen niet veel onder voor The White Stripes in hoogtijdagen. Met Death By Diamonds And Pearls en een zinderende gitaarsolo wordt de anderhalf uur durende set afgesloten. Een mooi optreden vol met vuige bluesrock. Snel thuis het nieuwe album nog maar eens opzetten.

Setlist:

Asleep At The Wheel
Himalayan
You Aren’t Pretty But You Got It Going On
I Know What I Am Not
Patterns
Brothers And Sisters
Bruises
I Guess I Know You Fairly Well
Hoochie Coochie
Fires
I Feel Like Ten Men, Nine Dead And One Dying
The Devil Takes Care Of His Own
Hollywood Bowl

Sweet Sour
Light Of The Morning
Death By Diamond And Pearls

Share |