Albumrecensie: Royal Blood - Royal Blood

24 augustus 2014, 11:39 | Jeroen

Afgelopen vrijdag verscheen het debuutalbum van één van de grootste rocksensaties van dit jaar. We hebben het hier over Royal Blood van de gelijknamige band. Door de BBC werd dit Britse duo getipt op de Sound of 2014 lijst nadat eerder werd aangekondigd dat ze het voorprogramma van Arctic Monkeys zouden verzorgen. In Nederland maakte Royal Blood al indruk op Eurosonic en London Calling en afgelopen weekend speelden ze een bomvolle India op Lowlands plat. In maart van dit jaar verscheen er een EP (Out Of The Black EP) met vier nummers waarvan er drie ook op dit album staan.

Het album begint net als de EP met Out Of The Black. Een ideaal nummer om een album mee te starten, het begint knallend, heeft een catchy refrein en de laatste halve minuut gaat het tempo omhoog om het nummer met een nog grotere knal af te sluiten. Ook het volgende nummer Come On Over kennen we van de eerdergenoemde EP. Het nummer valt vooral op door de riff die in de verte doet denken aan Thunderstruck van AC/DC.

Figure It Out is het eerste nieuwe nummer. Hier valt voor het eerst op dat de stem van Mike Kerr soms sterk op die van Jack White lijkt. Muzikaal zijn er ook parallellen te trekken tussen Royal Blood en Jack White, maar ook met Queens Of The Stone Age en Led Zeppelin. Ook dit nummer kent een heerlijk beukend einde waarbij je je afvraagt hoe het mogelijk is dat twee jongens zo’n geluid uit een drumstel en één bas krijgen. Juist, geen gitaren dus. Verder is de muziek weinig origineel maar dat geeft geen moment want het klinkt allemaal zo verdomde lekker. Het is tegelijk strak en groovend, hard en catchy.

Na het iets rustigere nummer Blood Hands wordt er met een keiharde Rage Against The Machine-achtige riff het nummer Little Monster gestart. Wederom een perfecte rocksong in dezelfde stijl en de laatste song die we al kennen van de Out Of The Black EP. Geweldig hoe bij het laatste refrein het laatste woordje van de zin wordt ingehouden om vervolgens de zin af te maken na de drum fill.

Ten Tonne Skeleton verdient ook nog speciale vermelding. Dit nummer klinkt precies zoals je mag verwachten met zo’n titel. Een groots stampend nummer met overigens uitstekende zang van Kerr.
Voor originaliteit zal dit duo geen prijzen in de wacht spelen maar wat geeft het als de nummers stuk voor stuk heerlijk knallen en niet lang genoeg duren om te vervelen. Royal Blood heeft gewoon één van de leukste platen van het jaar afgeleverd.



Share |

Gerelateerde artikelen