De Singles - Week 40
29 september 2014, 09:05 | Jeroen
SVÄVA: Flown
SVÄVA is een redelijk nieuwe band uit het noorden van Nederland, namelijk Friesland. de bandnaam betekent Zweden in het Zweeds en dat is heel toepasselijk als je de muziek erbij luistert. Droompop met prikkelende gitaarriffs en zweverige zang. Zangeres Bente Hout en gitariste Michelle Hindriks schreven samen de liedjes en werkte die vervolgens uit met drummer Jelmer Terwal en gitarist Olivier Copini. Op de Academie voor Popcultuur in Leeuwarden leerden ze elkaar kennen en inmiddels is de debuut EP We Have Just The Life We Want van de band net uit, een 4 track album. Woensdag is de officiële release van de nieuwe single Flown. Droompop op zijn best met een internationaal geluid. Daar willen we wel meer van horen!
Alumna: Eveline
Nederland aan de droompop? Alumna is nog zo’n nieuwe Haagse band die met zweverige tonen het land wil veroveren. Zangeres en tevens duizendpoot Diede Oosterveen schreef en speelde, op bas en drums na, alles zelf in voor het debuutalbum. Ohja, dat album werd ook nog eens opgenomen in een eigen gebouwde studio in Gilze. Helaas moeten we nog even wachten op de officiële release van dat album. Deze zou namelijk afgelopen weekend in Paradiso plaatsvinden, maar twee bandleden hielden ermee op door een te drukke Oosterveen die door alle successen ineens te veel hooi op haar vork nam (verrassend). Maar niet getreurd. De officiële release komt eraan inclusief gloednieuwe bandleden.
Metronomy: Month of Sundays
De videoclip van Month of Sundays is zeker het bekijken waard, maar om het nummer echt mee te krijgen, is het handig om daarna gewoon alleen te luisteren. De video is namelijk nogal duizeligmakend en het enige waar blogs over kunnen praten. Oké, het is tof, maar het gaat uiteindelijk om het nummer. En dat nummer zit ook wel snor. Een laidback nummer met een jaren 60 en 70 sound. Het nummer staat op het album Love Letters die in Nederland wisselend is ontvangen. Waar het in Engeland wordt onthaald als meesterwerk, weten ze in Nederland niet helemaal wat ze met het album moeten. Ook wel logisch, want het album schiet alle kanten uit. Soul, 60’s, 70’s, 80’s, funky, rock, synthpop, het is alles en tegelijkertijd niet voor iedereen weggelegd.
Ting Things: Do It Again
“That’s not my name, that’s not my name.” Iedereen kent dit aanstekelijke deuntje inmiddels wel. De Coca Cola reclame wordt zo ongeveer elk reclameblok wel uitgezonden en dan ben je het op een gegeven moment wel zat. Gelukkig hebben de Ting Things (waar dit deuntje dus van is) ook nieuw materiaal met een stuk minder bombastische zang. Toch is Do It Again herkenbaar. Vooral aan het begin, kun je (met enige kennis van Ting Things liedjes) wel herleiden welke band het is. Het is Cheeky en echte indiepop uit de UK. Dat kan wel gewaardeerd worden als je de rest van de dag sacherijnig op kantoor heb doorgebracht.
Zella Day: Compass
De vrolijkere Lana del Rey wordt ze genoemd en dat snap je meteen als je naar Zella Day luistert. Hoewel er een zelfde melancholische toon in de nummers van de Amerikaanse singer-songwriter te vinden is, klinkt Zella Day toch een stuk poppier en gaan de nummers net wat sneller. Ze begon met een country/folk achtergrond en trad alleen op in het plaatselijke café in een klein dorpje in Arizona. Op jonge leeftijd had ze al eigen nummers klaar liggen. Op dit moment vliegt haar naam al in het rond in de muziekwereld en wordt ze door veel blogs geprezen. Logisch, want haar nummers hebben grote hitpotentie. Compass is een van de rustigere nummers van Zella Day en daar is de vergelijking met Lana Del Rey snel gemaakt. Ze heeft een loepzuivere en engelachtige stem en daarnaast is ze ook nog eens bloedmooi. Full package. (Luister ook eens naar Sweet Ophelia!)
