Verslag: Walk The Line vrijdag
17 mei 2011, 05:51 | Jeroen
Marques Toliver
Marques (foto boven) neemt de tijd om het geluid in optima forma te krijgen en verteld uiterst aanstekelijke, komische introducties van zijn liedjes. De supermarkt is voor het eerst echt stil en aandachtig tijdens een optreden. Marques Toliver speelt en zingt R&B, oprecht en met passie, liedjes in verhalende vorm en klinkt integer, dat met vlagen kippenvel opwekt tijdens uithalen. Ook speelt hij tegen het einde van zijn set Ladies, een cover van Beyoncé. Het instrumentarium is bepaald niet standaard met een viool en kleine harp. Hij stampt de beat, heeft veel lol in zijn eigen optreden, lacht om een valse noot en het publiek vond het geweldig. Dat blijkt ook wel als na afloop hij niet voldoende EP’s bij zich heeft om aan de vraag te voldoen.
Young the Giant
Een warme uptempo band uit Irvine California. De muziek van deze band klinkt zeer open en toegankelijk, ritmisch, licht zonder leeg te klinken. De band speelt met volle overtuiging in overdracht. De vloer van het Paard is aardig gevuld, de balkons half vol. Hun singles ‘My Body’ & ‘Apartment’ klonken heerlijk door de zaal. De radio heeft het in Nederland in ieder geval al opgepikt. Hopelijk ook het Nederlandse publiek tijdens het Walk The Line Festival. Laat deze jongens maar doorbreken in Nederland.
Little Comets
Zang vanuit tenen, enthousiast, aangenaam. De zanger spreekt een paar zinnen gebrekkig Nederlands, poogt contact te krijgen met het publiek, maar dat lukt niet echt, al doet hij z’n best. De zang bevat vrij veel oohs en ahs, doet regelmatig denken aan The Kooks, licht verteerbaar, maar zeker niet vervelend. Het blijft het hele optreden erg rumoerig in de volle Supermarkt. Wederom is het geluid perfect, niet te hard en helder. Leuk bandje deze jonge honden uit Sunderland en Newcastle-upon-Tyne, maar er wordt veel geleend, waardoor er geen echt onderscheidend geluid gepresenteerd wordt. Het massaal toegestroomde publiek lijkt dit echter niets te interesseren en maakt een een leuk feest van.
Low Vertical
Soundscapes, samples, zang die erg aan Radiohead doet denken. De muziek gaat van dromerig en ruimtelijk naar uiterst dansbaar a la Bloc Party / Foals, met een flinke dosis noise en meerstemmige zang zonder dat deze heel erg op de voorgrond treedt. Het luistert lekker weg, maar voor het tijdstip net iets te tam. Ook de locatie draagt niet echt bij aan een feestelijke sfeer, al is het Nutshuis wel een mooie locatie. De nummers openen telkens heel veelbelovend, maar ebben weg in een wat suffe repetitie, het geluid ligt net wat te dicht bij elkaar en de zang is niet echt nadrukkelijk aanwezig. Niets mis met deze Belgische band, maar het weet mij deze avond niet echt te bekoren, dus door naar de volgende act..
The Pigeon Detectives
In de kleine zaal van het Paard van Troje speelde om 21:00 uur The Pigeon Detectives. Een expressieve, drukke zanger die zich helemaal overgeeft aan de muziek. Slingerend met de microfoon, staande op het drumstel en water gooiend. Het ging het goed los. De strakke Britse rock uit Rothwell, Leeds werd erg gewaardeerd door het publiek.
Arsenal
Verderop in de avond stond de band Arsenal in de kleine zaal van het Paard van Troje. Deze band met veel house, disco, pop en wereld muziek invloeden maakte een aardige indruk. Arsenal bestaat hoofdzakelijk uit twee personen, Hendrik Willemyns en John Roan, maar wordt ondersteund door een strakke band. Deze Belgische band zette dansbare rock neer die lekker in het gehoor ligt en samen goed verpakt is door een laagje elektronica. Een volle zaal en het publiek was zeer geïnteresseerd is in deze muziek.
The Boxer Rebellion
Door de ijzersterke performance was de toon meteen gezet tijdens het eerste nummer. ‘Step Out of The Car’ en ‘The Runner’ zijn heerlijke songs van hun nieuwe album die die erg goed werken live. Het publiek gaat er in op en geniet van The Boxer Rebellion. De band was een echt hoogtepunt tijdens het festival. Zonder een niet al te persoonlijk contact te maken met het publiek laat deze band de muziek het werk doen. De band weet wat ze in huis hebben om op handen gedragen te worden door de fans. Britse rock uit London met een Amerikaanse invloed. Een gouden combi.
Fotografie: Carlo, Tim en Motjekèke
Tekst: Emiel en Sebastiaan
