Albumrecensie: Ty Segall - Manipulator
2 december 2014, 15:11 | Jeroen
Eind augustus bracht de singer-songwritende garage rockende multi-instrumentalist Ty Segall met Manipulator zijn zevende studioalbum sinds 2008 uit. Althans, Manipulator zijn zevende album noemen is nogal relatief, want in 2012 bracht hij onder de naam Ty Segall Band nog het album Slaughterhouse uit. Tevens staan er op zijn naam nog een gros aan compilatie- en livealbums. Manipulator is in ieder geval het zevende studioalbum dat door Ty Segall onder zijn eigen naam wordt uitgebracht. Tevens is het met ruim 56 minuten aan speelduur verreweg zijn langste album tot nu toe geworden, want alle andere studioplaten van Segall klokken rond het half uur. Manipulator springt er alleen al op dat gebied ver bovenuit. De grote vraag is hoe de kwaliteit van de nieuwe plaat van de ultraproductieve Ty Segall zich verhoudt tot zijn werk van de afgelopen jaren.
van gelijknamige debuutalbum (2008) tot Sleeper (2013)
Ty Segall debuteert in 2008 met het gelijknamige album Ty Segall. Deze plaat verschijnt enkel op casette en op vinyl en wordt uitgebracht op respectievelijk Burger Records (cassette) en Castle Face (vinyl). In 2009 en 2010 verschijnen via Goner Records achtereenvolgens Lemons en Melted.
In 2011 verschijnt via het in Chicago gestationeerde label Drag City het vierde album van Ty Segall: Goodbye Bread. Met deze plaat wordt Segall weer iets bekender in muziekland, want aan het eind van het jaar staat hij met Goodbye Bread op nummer 31 in de lijst van beste platen van 2011 volgens het Amerikaanse online magazine Pitchfork.
Ook in het opvolgende jaar 2012 volgt wederom een album van de hand van Segall. Sterker nog: Twins is zelfs zijn derde releases van dat jaar (na Slaughterhouse als Ty Segall Band en Hair, in samenwerking met White Fence). Twins wordt over het algemeen gezien als de meeste donkere plaat die Segall tot dan toe heeft uitgebracht.
Een jaar geen album uitbrengen kan natuurlijk niet, dus in de zomer van 2013 verschijnt met Sleeper Segall’s zesde album in successie. Wel is de muziek wat anders dan dat we gewend zijn van de garage rocker, want op Sleeper staan vooral akoestische psychedelische folk liedjes.
Manipulator (2014)
Voor het maken van Manipulator heeft Ty Segall de tijd genomen, want het is een jaar stil geweest rondom zijn persoon. Een unicum blijkt, want sinds de release van Manipulator eind augustus is er bijvoorbeeld alweer een nieuwe verzamelaar uit ($ingle$ 2) en begin volgend jaar verschijnt het livealbum Live In San Francisco.
Voor zijn zevende studioalbum heeft Segall dit keer écht de tijd genomen. Iets wat ook duidelijk te horen is. Waar de vorige releases van de beste man nogal eens gehaast en rommelig (in de goede zin van het woord) klonken, heerst bij Manipulator het gevoel dat de plaat helemaal af is.
Het klopt ook allemaal. Alle liedjes zijn stuk voor stuk werkelijk geweldige tracks. Van albumopener en titeltrack Manipulator tot afsluiter Stick Around. Segall zelf is ook tevreden, getuige het feit dat hij zijn optreden vorige maand in de Amsterdamse poptempel Paradiso begon met liefst 13 liedjes van Manipulator.
Het sterkste gedeelte van de plaat bevindt zich aan het begin. Het rustige The Singer wordt gevolgd door het jagende It’s Over, waarna de eerste single Feel aanvangt. Deze begint redelijk rustig, maar eindigt in een muzikaal feest, welke in The Faker wordt doorgezet. Deze laatste track is misschien wel het beste liedje van Manipulator.
En dan hebben we het nog niet eens over Tall Man, Skinny Lady, Susie Tumb, Green Belly enzovoorts… Manipulator is Segall’s magnum opus geworden, want het is verreweg zijn beste plaat tot dusver. Laten we hopen dat dit alleen niet al het hoogtepunt van zijn carrière is, want met zijn productiviteit en jonge leeftijd zouden we nog jaren van Ty Segall moeten kunnen genieten.
