De Singles - Week 36
31 augustus 2015, 12:41 | Jeroen
Als columnmaker ben je snel geneigd dit eerste plekje te geven aan een artiest die bij veel mensen bekend is. Er zit immers een kek plaatje bij en dat trekt (hopelijk) extra lezers. Vanuit het oogpunt van de muziekliefhebber is dat natuurlijk een hele vreemde gedachte. Daarom gaat deze sweetspot deze week naar een minder bekende artiest die het verdient volop in de spotlight te staan. Mag ik u daarom presenteren: de lieftallige Andra May, 30 jaar jong en geboren in San Diego.
Andra Day: Rise Up
Deze zangeres ging in 2012 al eventjes viral met een reeks covers op YouTube, maar heeft sinds een paar dagen haar debuutplaat Cheers To The Fall uit. En potdomme, wat een album is dat!
Bluesy soulmusic die ergens tussen Amy Winehouse, Adele en Billy Holiday in ligt. Dat horen we vaker, ik weet het, maar deze keer is het echt zo. Het is niet voor niets dat we haar al hoorden langskomen op soundtrack van de Netflix documentaire What Happened, Miss Simone?, over het leven van soullegende Nina Simone. De stem van Day kruipt onder je huid, doet dingen met je, die je totaal niet ziet aankomen. Althans bij mij, op deze maandagochtend. ‘Rise Up’ is de tweede single van het album, dat is geproduceerd door Rapheal Saadiq en gastoptredens kent van onder andere Questlove, The Dap-Kings en DJ Jazzy Jeff. Maar who cares? Het gaat om die stem. Luister naar die stem. En luister naar dat album. En luister dan gewoon nog een keer.
Foals: London Thunder
Foals is nou typisch zo’n band die bovenstaande plekje had gekregen als ik gemakzuchtig te werk was gegaan, maar de geniale band uit Oxford moet vandaag genoegen nemen met een tweede plek. En wat maakt het uit als je een van de beste albums van het jaar op je naam hebt staan, want dat kunnen we What Went Down toch wel noemen. De plaat is pas een klein weekje uit, maar heeft bij vele muziekliefhebbers nu al een plekje in de top vijf van de eindejaarslijstjes veroverd. Ook bij mij. ‘London Thunder’ is alweer de derde ‘singlerelease’ en is opnieuw ijzersterk. Het nummer is een stuk rustiger dan eerdere singles ‘A Knife In The Ocean’ en ‘Mountain At My Gates’ en dat geeft alle ruimte aan de prachtige stem van zanger Yannis Philippakis. Foals bewijst met dit nieuwe nummer (en nieuwe album) eens te meer, dat ze van alle markten thuis is en – ook gezien de hype die rondom elke scheet van het collectief hangt – een van de grote bands van dit moment genoemd mag worden.
Low: Lies
Low is dan misschien niet zo groot als Foals, maar zeker zo consequent in kwaliteit. De band rondom echtpaar Alan Sparhawk en Mimi Parker, bracht in twintig jaar tijd elf studio-albums uit, die stuk voor stuk goed ontvangen werden door de critici. En daar ligt misschien ook meteen het probleem van Low. Het is nogal moeilijke, zware muziek, die goed valt bij de kenners maar lastiger te verkopen is aan een groot publiek. ‘Lies’ is de na ‘No Comprende’ de tweede single van dat elfde album, dat Ones And Sixes heet en op 11 september uit zal komen. Het nummer klinkt akelig toegankelijk voor de band uit Duluth, Minnesota. Het doet zo nu en dan denken aan het gelijknamige liedje van Glenn Hansard. Schrik niet, vrolijk is het nog steeds niet, maar het heeft – gek genoeg – een zeker meezing gehalte. Dus haak in en zing mee: “Why don’t you tell me what you really want. Instead of making up these lies, lies, lies.”
Saybia: Black Hole
Nog zo’n band die niet bekend staat om haar vrolijke voorkomen. Het Deense Saybia heeft patent op tranentrekkende indiepopliedjes, waar je in kan zwelgen of van moet overgeven. Mierzoet en melancholisch. Ik behoor tot de eerste groep, die intens kan genieten van de voor vele kwijlerige sound van de Denen. De band rondom zanger Søren Huss kan in Nederland altijd op uitverkochte zalen rekenen, ook al haalde de charismatische frontman een paar jaar geleden zijn hoge noten al niet meer tijdens een liveconcert waar ik bij was. Deze nieuwe single ‘Black Hole’ heeft dan ook minder uithalen dan we van Huss gewend zijn, maar heeft toch die kenmerkende Saybia-sound. Het is de eerste release van het aankomende album No Sound From The Outside dat 2 oktober uit zal komen. De shows in Paradiso en Poppodium Metropool zijn al uitverkocht, maar gelukkig (voor mij) zijn er nog kaarten te verkrijgen voor de concerten in Het Paard van Troje, Doornroosje en De Effenaar. Zie ik je daar?
Courtney Barnett: Nobody Really Cares If You Don’t Go To The Party
Ze verzorgde onlangs nog een van de beste optredens op Lowlands, deze Courtney Barnett, en verwent ons nu met een videorelease van haar single ‘Nobody Really Cares If You Don’t Go To The Party’. Het is de vierde release van het succesvolle album Sometimes I Sit and Think, and Sometimes I Just Sit van de Australische zangeres. Het werk van Barnett neemt je per direct mee naar de grungy sound van de jaren negentig, maar de tekstuele knipoog die de muzikante in bijna alle nummers weet te verstoppen, maakt dat het geheel vrolijk en humoristisch klinkt. Barnett lijkt zichzelf niet al te serieus te nemen en juist daarom ligt haar muziek zo ontzettend goed in het gehoor. Ik verwacht dat dit album het What Went Down van Foals nog aardig lastig kan maken in de eerdergenoemde eindejaarslijstjes. Ze is toch met recht een van de muzikale verrassingen van het jaar te noemen.
Alberta Cross: Ghost Of Santa Fe
Alberta Cross is het indierockcollectief uit Londen dat begon in de Zeroes, de tijd dat zulke gitaarbandjes door het internet snel bekend werden bij een groot publiek. Een beetje rock, een beetje blues en een beetje folk. Dat soort werk. Deze vijf muzikanten zijn echter (volledig onterecht) altijd een beetje onder de radar van het grote publiek gebleven. De band rondom de van oorsprong Zweedse zanger Petter Ericson Stakee bewijst met deze single ‘Ghost Of Santa Fe’ dat zij verdomd goede popliedjes kan schrijven en bovendien van de geijkte paden durft af te wijken. In dit nummer is bijvoorbeeld een prominente rol voor de blazers weggelegd, waardoor een vergelijking met de americana van Calexico zich opdringt. Of de rest van het nieuwe album ook deze sound heeft moeten we nog bezien. De release van de derde studioplaat staat gepland voor 16 oktober.
Mos Def: Sensei On The Block (Ft. Ski Beatz)
Natuurlijk doe ik ook altijd mijn best een mopje hiphop in deze singles column te krijgen en de keuze is deze week gevallen op ‘Sensei On The Block’ van Mos Def. Het is alweer zes jaar geleden dat de rapper uit Brooklyn, New York een studio-album uitbracht. Hij had het waarschijnlijk te druk met acteren. Onder zijn alter ego Yasiin Bey bracht hij een maandje geleden ineens de single ‘Basquiat Ghostwriter’ uit en nu dus dit ‘Sensei On The Block’, opvallend genoeg weer onder zijn originele artiestennaam. De beats van producer Ski Beatz, die eerder met Jay-Z werkte, vormen een gespreid bedje voor Mos Def, wiens kenmerkende vloeiende flow extreem goed uit de verf komt. Tekstueel is het misschien niet Def’s meest briljante prestatie, maar het nummer doet me reikhalzend uitkijken naar een nieuw album van misschien wel de meest ‘authentieke’ rapper van de laatste twintig jaar.
