Recensie: Kensington in Amsterdamse Bostheater

1 september 2015, 11:58 | Jeroen

Uitverkocht zijn de twee akoestische concerten in het Amsterdamse Bos van de Hollandse rockers van Kensington. Het is dan ook lekker proppen geblazen vanavond bij de eerste van de twee. Het weer zit in ieder geval mee. Een lekkere zomerse avond.

De organisatie doet er alles aan om de sfeer erin te houden. Het Bostheater opent om 17:00 en dan is het een lange zit tot 21:00 wanneer de hoofdact opkomt.

Het is al donker en dat komt de sfeer ten goede. Ze worden aangekondigd onder luid applaus. Zonder woorden starten leadzanger/gitarist Eloi Youssef en gitarist/zanger Casper Starreveld en het eerste nummer Words You Don’t Know. Onze fotograaf Bas komt tijdens het nummer binnen sprinten. Precies op tijd.

Goedenavond, wat zien jullie er lekker uit. Wat fijn dat het droog is zijn de eerste woorden van de heren. Zeker fijn gezien het slechte weer van de afgelopen week. We are the Young is het tweede nummer. De sfeer wordt versterkt door de vuurkorven op de achtergrond en de geur die ze verspreiden. De stem van leadzanger Eloi is zoals altijd loepzuiver.

Go Down het derde nummer toont de reis die de heren hier hebben gebracht. Ik zag ze een aantal jaar geleden in ‘t Paard in Den Haag en toen was ik wat kritisch. Vooral de stagepresence. Nu staan ze er. Stevig en ze laten de muziek spreken.

Er verschijnen strijkers voor het volgende nummer All for nothing. Mijn favoriete nummer gespeeld op een manier zoals ik het alleen kon dromen. Heerlijk zwoel en muzikaal strak. De strijkers zorgen voor een stukje extra magie. Ook de laatste single Riddles wordt een pareltje. De stemmen van de heren zijn zacht en harmonieus.

Dan een nummer met een lekker tempo wat de voeten laat tappen Ghosts. De rook stroomt van achter de band het publiek in en dit geeft het nummer een extra dimensie. Het nummer gaat over leven als geesten, niet aanwezig zijn. Een verbroken relatie, maar voor altijd in elkaars gedachten. Mooi.

Hebben jullie genoten van het voorprogramma Anna Rune en Emil Landman? Ik wel! Ik lag te hangen in een hangmat en heb lekker geluisterd zegt Casper. Lekker dat je zo chill kan zijn voor een optreden. Het zelfvertrouwen straalt er dan ook af tijdens de show.

Don’t walk away volgt en de avond stijgt in kwaliteit. Meer instumenten, meer gevoel, meer stemmig. Wij lopen zeker nog niet weg. Weer een nummer over een relatie (of dezelfde) die eindigt. Het gevoel druipt het publiek in en dat zorgt voor een misschien nog intiemere sfeer dan die al was.

Perfect Family Day is een nooit opgenomen nummer en ze herinneren zich het optreden in de Dom in Utrecht. Daar speelden ze het ook. Waarschijnlijk een al net zo zoete avond als deze. Psychedelisch en galmende klanken vullen het Bostheater. Ik kan mij voorstellen dat het in een kerk al net zo fantastisch klinkt als hier.

Even een slokje water jongens. Dat verdienen ze. Zachtjes wordt het volgende nummer ingezet. Rivals is het en het klinkt ook echt goed, wat een heerlijk avond.

War een andere hit single zorgt weer, net als alle andere bekende nummers, voor de nodige mobieltjes die de avond moet vereeuwigen in de toeschouwers’ digitale herinning. We mogen meezingen. Dat gebeurd niet, maar er wordt wat geklapt. Tja de Nederlandse Calvinistische herkomst blijft tegenvallen.

Streets volgt, maar eerst een klein voorproefje. How do we… En het publiek pakt de rest naadloos op. Nu lukt het wel. Jullie zijn er klaar voor. Vooral het middendeel schreeuwt mee. Dit maakt het nummer niet minder. En men is echt wel enthousiast, het komt er zo lullig uit alleen. Nogmaals aan de muziek ligt het niet.

Home Again is nummer dat de band internationaal aanzien gaf. Door de violen en de sfeer lijkt het erg op folk. Irish folk. Lekker chill en geen gedoe zoals ik mij dat in een pub in Belfast voorstel.

Dan verlaten de mannen van Kensington plots het podium. Ze moeten plassen. Ik ook. Hierdoor mis ik een deel van het volgende nummer. Het klinkt goed zo door de bossen tussen de bomen richting de wc. Geen instumenten, A capella. Geen idee welk nummer het was helaas.

Little Light is weer wat meer bombastisch en het wordt aangekondigd als het laatste nummer, wat mij wat voorbarig lijkt.

Maar toch… Het is voorbij! Een geweldige avond in het Amsterdamse Bos komt ten einde. Volgend jaar hopen we weer een paar prachtige concerten te mogen beleven.



Share |

Gerelateerde artikelen