Recensie: The Pretty Reckless maken debuut op Nederlandse bodem
11 juni 2011, 13:54 | Jeroen
Op het moment dat the Kooks in de grote zaal van Paradiso materiaal showcasen van hun nog te verschijnen derde LP ‘Junk Of The Heart’, geeft een zaal verder de Amerikaanse rockband The Pretty Reckless voor het eerst een optreden in Nederland.
The Pretty Reckless is de band rond de 17(!)-jarige actrice, model en dus zangeres Taylor Momsen. Wellicht dat je haar kent van de serie Gossip Girl, die sinds 2008 in Nederland door NET5 wordt uitgezonden.
Dat we hier met een band te maken hebben die al bekend was voordat ze ook maar één single uit heeft, is bij aankomst in de zaal al te bemerken. In de zaal, gevuld met veelal tieners, hangt een merkbare zenuwachtige sfeer. Dit zal alles te maken hebben met het feit dat Hollywood in Amsterdam is.
Bij de opkomst even na negen uur klinkt een oorverdovend gegil in de kleine zaal van het Amsterdamse poppodium. Taylor Momsen is in het huis! De band trapt af met ‘Since You’re Gone’ en deze track wordt met volle overgave door de jongelingen ontvangen.
Na het openingsnummer speelt de band vervolgens debuutalbum titeltrack ‘Light Me Up’ en fanfavoriet ‘Zombie’, welke niet op het album staat. Hierna volgen de singles ‘Miss Nothing’ en ‘Just Tonight’, welke kunnen rekenen op veel samenzang met de jonge fans.
De band is hier dermate van onder de indruk, dat er meerdere keren bedankt wordt voor het enthousiaste meezingen en het gegil. Het lijkt er op dat de band werkelijk verrast is, maar het zou ook de Amerikaanse podiumpresentatie kunnen zijn.
Voordat ‘Goin’ Down’ wordt ingezet, vraagt Taylor aan het publiek of er dames zijn die zin hebben op om het podium ‘with their tops off’ mee te komen dansen. Binnen een halve minuut staat er een zestal meisjes in slechts hun BH gekleed om hier gehoor aan te geven. Ze hebben de avond van hun nog prille leven!
Omdat de band volgens schema een half uur te laat op het podium is verschijnen, vervalt Muse-cover ‘Time Is Running Out’ en wordt het openingsnummers van de debuut plaat ingezet: ‘My Medicine’. Misschien wel het een-na beste liedje van de band.
Het beste liedje wordt namelijk bewaard tot het laatste gedeelte van de set: ‘Make Me Wanna Die’. Inclusief orgelintro, die weliswaar van tape komt, komt dit nummer erg goed uit de verf. Afgesloten wordt met het harde ‘Factory Girl’
Voor de fans is dit echter nog niet genoeg, want na een luidkeels ‘We Want More’ komt de band toch nog terug voor ‘Nothing Left To Lose’. Deze begint aanvankelijk akoestisch, maar wordt elektrisch afgesloten, zodat de grens van 110 decibel alsnog rond de klok van tien uur wordt aangetikt.
Al met al een leuk optreden, dat niet eens een uur heeft geduurd. Dit is bij bandjes met slechts een debuutalbum op zak eerder regel dan uitzondering, maar voor de jonge concertgangers is het enigszins een tegenvaller, maar helaas voor hun is de koek op bij deze. Aan de andere kant: wat wil je nog meer voor 11 euro?
Mocht de debuutplaat alsnog goed gaan verkopen in Nederland in combinatie met de hype om Taylor, zou in de verre toekomst een optreden in de HMH wellicht op de agenda kunnen staan. Ik verwacht in eerste instantie dat als de band terugkomt, ze een zaaltje opschuiven in de Paradiso, want het concert van vanavond was in een kwartier uitverkocht.
