Fotografie: The beauty of the world so heavy
20 april 2022, 18:42 | Jeroen
In de zomer van 2022 brengt Huis Marseille vier afzonderlijke solotentoonstellingen onder de overkoepelende titel The beauty of the world so heavy. De deelnemende fotografen zijn Dirk Kome, Lindokuhle Sobekwa, Dana Lixenberg en Sabelo Mlangeni, die er in hun fotografische documenten ieder afzonderlijk van getuigen hoe hard of juist hoe mooi het aardse bestaan kan zijn. De presentatie wordt aangevuld met werk uit de collectie van Deana Lawson.
Beeld: Sabelo Mlangeni, Ukufika kwengilosi. The coming of an angel, 2016
Dana Lixenberg
Polaroid 54/59/79
Zeven jaar na de succesvolle tentoonstelling Imperial Courts is Dana Lixenberg terug in Huis Marseille. Ter gelegenheid van de uitgave van het boek Polaroid 54/59/79 zijn in Huis Marseille een ruime hoeveelheid orginele Polaroids te zien. Nooit eerder getoond materiaal biedt een inkijk in het werkproces van een van Nederlands meest gerenommeerde fotografen.
Een tijdsbeeld van de Amerikaanse cultuur in de periode 1993-2010, op het hoogtepunt van de analoge fotografie in de media, en een ode aan de Polaroid.
In mei 2022 keert Dana Lixenberg (1964, Amsterdam) terug naar Huis Marseille, waar ze in 2015 furore maakte met haar tentoonstelling Imperial Courts, 1993-2015. Haar nieuwe tentoonstelling Polaroid 54/59/79 vloeit voort uit een gelijknamige publicatie, waarin Lixenberg met honderden Polaroids een alternatieve blik geeft op haar shoots voor prominente tijdschriften en persoonlijke projecten in de Verenigde Staten van 1993 tot 2010.
Dirk Kome
Vijf lange meden
Verschillende tijdlijnen komen samen in het werk van de Nederlandse fotograaf Dirk Kome
Voor het eerst worden Komes foto’s aangevuld met materiaal uit zijn familiearchief
Een intiem portret van generaties boerenfamilies tegen de achtergrond van de voortschrijdende tijd.
Komes persoonlijke werk onthult de schoonheid van het alledaagse familie- en boerenleven
In de zomer is in Huis Marseille het werk van de Nederlandse fotograaf Dirk Kome (Rockanje, 1976) te zien. De tentoonstelling Vijf lange meden omspant 23 jaar werk en bevat eerlijke beelden van een familie- en boerenleven. De cyclus van de seizoenen, de veranderende verhouding van familieleden ten opzichte van het land, het eindeloze komen en gaan van generaties: met zijn foto’s, aangevuld met materiaal uit het familiearchief, maakt Kome de tijd voelbaar in al zijn lagen.
Sabelo Mlangeni
De Zuid-Afrikaanse fotograaf Sabelo Mlangeni (1980, Driefontein, Zuid-Afrika), bekend van zijn documentaire werk over doorgaans onzichtbare groepen en culturen in Johannesburg, toont voor het eerst een selectie uit een bijzonder archief van huwelijksfotografie.
De tentoonstelling Isivumelwano is een ode aan liefde en community, waarin een blik wordt gegund op intieme en onderbelichte Zuid-Afrikaanse huwelijksceremonies.
De bruiloften en bijhorende festiviteiten die Mlangeni al sinds 1998 als ‘cameraman’ vastlegt, bieden een inspirerend tegenwicht aan de stereotiepe witte bruiloft 70 Ontroerende, handmatig gedrukte zwart-wit- en kleurenfoto’s van een poëtische, bijna mythische kwaliteit.
Gedurende bijna 30 jaar fotografeerde Sabelo Mlangeni – bekend van projecten als Invisible Women en eerder in Huis Marseille te zien in de tentoonstellingen Recent Histories (2019) en Apartheid & After (2014) – bruiloften in Zuid-Afrika, Lesotho, Mozambique en Swaziland. In de tentoonstelling Isivumelwano is voor het eerst een grote selectie uit zijn omvangrijke fotoarchief te zien. De fotograaf vangt de variatie aan rituelen, tradities en vieringen in intieme beelden, en legt zo naar eigen zeggen ‘de onderliggende systemen waarin we ons bevinden (en waartegen we ons verzetten)’ bloot.
Lindokuhle Sobekwa
De allereerste museale tentoonstelling van de jonge en buitengewoon getalenteerde Zuid-Afrikaanse fotograaf Lindokuhle Sobekwa.
Verschillende verhaallijnen verstrengelen zich in een ontroerend oeuvre dat gezien kan worden als een autobiografisch narratief, met onderliggend een zoektocht naar afkomst en identiteit
Sobekwa maakt gebruik van verschillende technieken en media om zijn verhalen te ondersteunen, zonder hierbij zijn herkenbare beeldtaal te verliezen. Moeiteloos wisselt hij af tussen zwart-wit en kleur, digitaal en analoog, en stilstaand en bewegend beeld.
In Umkhondo. Tracing Memory verbindt Lindokuhle Sobekwa (Johannesburg, 1995) bestaand en nieuw werk met elkaar, om zo de thematische lijnen die door zijn foto’s lopen te kunnen traceren. Zijn familie, zijn voorouders en het landschap waarin zij voortleven vormen de rode draad in zijn oeuvre en zijn onderdeel van Sobekwa’s zoektocht naar een verklaring voor gebeurtenissen uit het verleden. Zijn ontroerende en persoonlijke werk richt de blik zowel op zijn directe omgeving als op zijn eigen identiteit en de daarmee verbonden grotere thema’s die in de Zuid-Afrikaanse samenleving spelen.
