Recensie: Superfood in Rotown

13 februari 2015, 23:09 | Jeroen

Superfood stond op deze donkere donderdag in februari op het menu in Rotown. Het betreft dus niet de bonte verzameling van vruchten, noten en zaden die door sommige voedingsdeskundige de hemel in geprezen worden vanwege hun voedingswaarde, maar een fijn jong Brits indiebandje. Superfood serveert op hun debuutalbum Don’t Say That van vorig jaar een gevarieerde hap, soms stevig, soms zacht maar altijd met een crunchy bite.

Foto’s: Audrey

Hypen

Het viertal maakte vorig jaar al indruk op ons met prettig indiepop liedje Mood Bomb dat in onze rubriek De Singles voorbij kwam. De band rond de 23-jarige frontman Dom Ganderton stond vorig jaar op London Calling en doet nu een klein toertje door Nederland met eerst de kleine zaal van Paradiso en nu dus Rotown. Je zou kunnen zeggen dat het viertal nog niet zo heel in trek is, ook omdat de Britse pers zoals het muziektijdschrift NME de band nog (niet) gehypet hebben. Of de band na het optreden in Rotown naar meer smaakt lees je na deze cliffhanger.

Stocijns

Superfood maakt dus Britpop en grijpt veelvuldig terug naar het geluid uit de jaren ’90 toen de Charlatans en Stone Roses hun hoogtijdagen vierden. Vrolijk, uptempo, gedreven door het plezier en makkelijk verteerbaar. De band is ook op het podium een smakelijk hapje: een bont gezelschap met een donkere funky gitarist, een uit volle borst zingende frontman Ganderton, een enthousiaste drummer en een stoïcijnse bassiste waarvan je kan afvragen of ze het wel leuk vindt om in de band te zitten.

Van korte duur

Een half uur later dan gepland begon de band aan hun 40-minuten (!) durende set. De band begon met hun nieuwe single You Can Believe, één van de prijsnummers van het debuutalbum. Het publiek, dat helaas niet in grote getale op was komen dagen, kreeg geluidtechnisch een gevarieerd menu opgediend. Vooraan bij het podium viel de zang van de frontman en de gitarist bijna volledig weg waardoor alleen de ritmesectie overbleef. Achterin de zaal bleek het geluid wel goed verteerbaar te zijn. Routinematig werden andere nummers van het debuutalbum gespeeld. Af en toe vertelde Ganderton dat dit optreden het laatste optreden van de tournee was en de band leek hier erg gelukkig mee te zijn. Gelukkig konden de foodies zich nog wel opladen voor de single Mood Bomb, wat op de plaat en dit optreden duidelijk het beste nummer is. Ook het nummer Superfood bleek de band positief te stimuleren en was het hoogtepunt van de korte set. Helaas bleek er geen toetje in te zitten voor het publiek en was de band voordat je het doorhad van het podium af.

Snelle hap

Superfood bleek deze avond fastfood te zijn. De vrolijke liedjes op het debuutplaat Dont’ Say That zijn heel appetijtelijk, maar na het optreden blijf je een hongerig gevoel houden. Wellicht moet de band nog wat rijpen om over een aantal jaar hun goed verteerbare materiaal te kunnen vertalen naar een goede podiumperformance.



Share |

Gerelateerde artikelen