Recensie: Blackie & the Oohoos - Crossing Border
24 november 2015, 15:38 | Jeroen
Festivalavond nummer twee op Crossing Border. Na een update van een op voorhand legendarische vrijdag die hieraan voorafging, nam ons enthousiasme alleen maar toe. Op het programma, flink wat potentieel nieuwe ontdekkingen, zo ook het fantasierijke Blackie & The Oohoos.
De tweede avond op het Crossing Border festival was net iets drukker dan vrijdag. Er staat genoeg op het programma voor de avond. Blackie & The Oohoos als tweede band gezien op de zaterdag. Daarnaast waren er nog veel andere interessante artiesten die optraden die zeker de moeite waard waren. Dit blijkt uit een aantal gesprekken met bezoekers die enthousiast reageerde over o.a. Girls Names, Pow Ensemble, Melle Smets en Duke Garwood. Blijkbaar een gouden greep van de organisatie.
Blackie & The Oohoos
We gaan verder en klimmen rihting de heaven waar de dreampop muziek van Blackie & The Oohoos te zien is. Na hun debuutplaat uit 2010 hebben ze onlangs hun nieuwe plaat uitgebracht, Song for Two Sisters, een plaat waarop de groep muzikaal nog veel duisterder klinkt dan op hun eerdere platen.
De band is gevormd rond de zusjes Martha en Loesje Mahieu, die hun mysterieuze samenzang begeleiden met accordeon, toetsen en xylofoon. Hun folk-achtige popliedjes roepen associaties op met de films van David Lynch en het melancholische geluid van The Velvet Underground & Nico, van wie ze het nummer Chelsea Girls coverden.
De zaal is duister verlicht waardoor je al snel de overgang vindt tussen twee werelden. De zusjes bevinden zich beide achter een keyboard en in een donker hokje achter hun de drummer en gitarist. De gitarist wisselt nog wel eens van zijn instrument wat nauwelijks opvalt. Het publiek luistert aandacht maar er is weinig ruimte voor show. Het is alsof je naar een film kijkt, maar dan wel erg statisch. Het nummer Black Hole zorgt ook voor zo’n tenger droombeeld, waarin je bijna verwacht een lege weg te zien en iemand vanuit de verte op je af ziet komen lopen. Met een deken van hitte op de weg.
De muziek van Blackie & The Oohoos vraagt wellicht wel om wat visuals, maar helaas moeten we het vanavond doen met een klein beetje podium licht. Waar zeker wat over te zeggen valt is dat de muziek een hoop fantasierijke beeldvorming in je opwekt, wat een sterkte kant is. Wat ons betreft zijn ze redelijk elitair op het gebied elektronische muziek in hun genre. De zussen maken namelijk heel wat los met hun engelachtige vocalen en soms ietwat hypnotiserende muziek. Een vette plus ondanks het saaie gordijn van podiumlicht.
