Recensie: [PIAS] Nites - Bloc Party
8 maart 2016, 21:55 | Jeroen
Voor het eerst in de Q-Factory was het woensdag 2 maart weer [PIAS] nites. Deze keer de beurt aan Rina Mushonga, Oscar en een grote naam met Bloc Party.
Rina Mushonga
Rina start tegen achten. Ze heeft een prachtige stem. Het nummer Bullets waarmee ze begint, is een protest song. Ze graaft diep en haar stem vult de zaal. Next time I’ll chitty chat, now we’ll play some music. Is that alright?. Een tam yeah van het publiek klinkt als antwoord. Toch denk ik dat we blij moeten zijn met Rina. De muziek swingt, waarbij het volle geluid uit de twee gitaren, een basgitaar, twee synthesizers, een drummer en tweekoppige backing vocals de zaal vult met een geluid dat niet onder doet voor menig gerenommeerde headliner. Ze heeft gewoon een geweldige stem! Tijdens het laatste nummer en ze toont zich een goede collega wanneer ze de overige bands aankondigt als ‘Amazing’.
Oscar
Oscar is next. Een leuke jongen met een grappig t-shirt, gescheurde jeans en gitaar onder zijn oksels. Het eerste nummer klinkt prima. Het soort dat je onderweg in de auto lekker weg draait. Hij heeft een diepe en zelfs zwoele stem. Het doet denken aan de bandjes uit de jaren zestig. Zoet en netjes. Hello my name is Oscar zegt hij. Alles goed Amsterdam? Deze jongen klinkt of hij geen probleem heeft met volwassen nummers. Het nummer Breaking my Phone kondigt hij aan en die pijn kennen we allemaal wel. De muziek is dan weer luchtig en vluchtig dan weer wat donkerder. Are you excited for Bloc Party? It’s gonna be lekker. Een heel droge gast die Oscar. Hij sluit af met een lekker up tempo nummer dat ons warm maakt voor de hoofdact van vanavond Bloc Party.
Bloc Party
Dan is het zover. Bloc Party komt onder een luid applaus op. Met een nieuwe bassist Justin Harris en voor vele voor het eerst drummer Louise Bartle. Wij zijn vooral benieuwd naar Louise.
De band start met Only he can heal me van het net verschenen album Hymns. Frontman Kele Okereke wil de set beginnen met een upbeat, maar serieus nummer. Het grootste gedeelte van het publiek lijkt nog niet bekend met het nieuwe album. Hoewel er bij ons in de buurt toch al wat mensen meeswingen en zingen.
Octopus komt van het vorige album, alweer vier jaar geleden, Four. Het nummer is wel meer wat we gewend zijn van de band. Uptempo en de stem van Okereke komt meer tot zijn recht. Virtue komt ook van het nieuwe album. Net als de andere nummers op het nieuwe album is ook Virtue meer ingetogen.
Waiting for the 7:18 van het tweede album A Weekend in the City kan op een reactie van het publiek rekenen. Het nummer is dan ook een lekker knalnummer. Dit is hoe een concert van Bloc Party moet zijn. Een springend en joelend publiek. Ook Song for Clay (Disappear Here) komt van het tweede album. En weer lekker knallen geblazen. Ook de band merkt dat het publiek los begint te komen. Hierdoor worden zij ook wat losser.
Banquet van het eerste album Silent Alarm is misschien het meest herkenbare Bloc Party nummer. Een heerlijk festival nummer. Dat herkent het publiek uiteraard ook en zowaar lijkt het een feestje te worden. One More Chance staat niet op een album, maar werd in een van de ‘rust’ periodes in 2009 geschreven. Toch ook een lekker nummer. Het publiek gaat niet als een stel Engelse uber fans (enkele zijn wel aanwezig) door het lint, maar de sfeer is goed.
My True Name en Exes zijn twee nummers van het nieuwe album ook deze nummers zijn meer ingetogen dan het ‘oude’ werk. Het publiek valt dan ook weer even stil. Toch staan er voor ons twee die-hard fans luid mee te zingen.
Tijd voor wat gitaar geweld met So he begins to Lie en terug in de tijd met She’s hearing Voices van het eerste album. Opvallend is het verschil tussen het toen en nu van de sound. Dit wordt met het volgende nummer The Love Within ook nog eens heel duidelijk. Een housy nummer met synthesizer. En aangezien we in Amsterdam zijn wordt er uiteraard gretig gebruik gemaakt door het don’t you want to get high in het nummer door Okereke.
Dan een uiterst onverwachte ode aan David Bowie met een cover van zijn nummer Heroes. Dit heb ik Bloc Party nog niet eerder horen doen, een cover. Heel ingetogen gespeeld. Dit is toch wel het nieuwe Bloc Party. Ingetogen.
Met Helicopter van het eerste album, Ratchet alleen op EP uitgegeven en This Modern Love eveneens van het eerste album sluit de band het optreden af. Toch weer terug naar het vroege werk. Dat is ook waar het publiek voor komt. De vraag die bij ons blijft steken is: kijken we naar vergane glorie of een mooie doorstart? Aan de nieuwe bandleden ligt het niet. Zeker drummer Louise kan er wat van.
