Recensie: Live At - Neil Finn
9 augustus 2016, 19:04 | Jeroen
Het Amsterdamse bostheater is uitverkocht. Als ik binnenkom, is het voorprogramma nog in volle gang. Neil Finn speelt er zelf ook in mee.
Deze gast geeft een leuke en gezellige opening aan deze bewolkte, maar droge avond. Het publiek is als altijd in het Amsterdamse van gevarieerde leeftijd, maar liberaal en vrijgevochten. Hippies, hipsters en hippe ouderen. Hippe ouders met hun kids. Samen op skateboard naar de voorstelling.
Zo ook Neil, hij speelt mee met zijn zoon, Liam, in zijn voorprogramma en zijn zoon met hem tijdens de main act. Runs in the family.
Om negen uur is het dan zover. Neil Finn. Met het decor van de voorstelling Romeo en Julliet op de achtergrond voelt het erg futuristisch aan. De muziek leent zich daar echter niet voor. Swingende, Folky Rock. Drie gitaren, een bas, drum en iemand aan een keyboard.
Na het openingsnummer Pony Ride en Something so Strong wordt het volgende nummer aangekondigd met een korte intro. De eerste keer dat Neil hier speelde verteld hij, waren sommigen in het publiek nog niet eens geboren. Daar is hij best blij mee. Met een glimlach wijst hij zijn zoon aan en zegt: “jij ook niet”.
Het nummer dat volgt, speelde hij dertig jaar geleden voor het eerst hier in Nederland. En dat is precies de tijd dat hij de band Crowded House oprichtte. Het nummer One Step Ahead wordt dan ook met een joel van herkenning ontvangen.
Het zijn allemaal lekker verteerbare nummers, zo ook Flying in the Face of Love. Neil voegt er nog aan toe dat hij ondanks dat hij de Olympics vanavond moet missen is hij toch blij met ons te zijn. Na het nummer zet hij Somewhere over the Rainbow a capella in en het publiek doet mee, maar het is nog niet uit volle borst.
Fall at your feet is toch wel een van mijn persoonlijke favorieten. Dat is voor velen vanavond het geval. Na een flink applaus, iedereen waggelt lekker mee. De stem van Neil is nog altijd zuiver. Ook aan het eind van het nummer laat men de waardering duidelijk horen. Dan mogen we meezingen met een door Neil op piano begeleide versie. Het geeft het publiek de energie die het nodig heeft.
Om mij heen hoor ik mensen zeggen dat hij gelukkig veel golden oldies zingt. Dat is uiteindelijk toch waar het publiek ook voor komt.
De nummers zijn van het gehalte lekker mee waggelen zoals ik al zei en muzikaal is het goed. Het is precies waar dit publiek voor komt. Als dan Four Seasons in One Day volgt, gaat we met zijn allen terug in de tijd. Grote glimlach bij veel mensen en meezingen. Ook nu zingen we met zijn allen na het nummer met Neil mee.
Met het nummer Message to My Girl gaat de road down memory lane lekker door. Het is alsof de jaren stil hebben gestaan.
Wat er dan gebeurd heb ik nog niet eerder meegemaakt bij Live At. Het publiek gaat voor het podium staan. Het lijkt te mogen van de organisatie. Toch zeker een man of 100-150 waren het gezapige zitten zat en verzamelen zich pal voor Neil. Een anarchistisch zooitje deze jaren tachtig tieners. En er volgen er langzaam maar zeker meer en meer. Het komt de sfeer in ieder geval ten goede.
Neil denk dat het andere festival in het Bos een heavy metal festival moet zijn. Ze doen een poging het te overtreffen. Dekmantel is een dance festival, maar ja.
Don’t Dream It’s Over maakt het avond voor iedereen compleet. Zeker nu het ook donker is geworden. Orgel, gitaarsolo en het onvermijdelijke stukje samenzang erbij en het publiek verlaat vanavond gelukkig het Amsterdamse Bos. Niet dat het al is afgelopen. Neil plakt er nog zeven nummer aan vast en maakt optimaal gebruik van zijn en onze zondagse zomeravond.
Het leuke aan Live At, is dat het altijd lekker los is en dat de artiesten het ook zijn. Geen strakke setlists en gemaakte bedoeling. Het zorgt voor een unieke sfeer en verrassende optredens. Zo ook vanavond met Neil Finn. Hij praat ontspannen de nummers aan elkaar en maakt er een heerlijk avondje van. Iedereen klapt en zingt uiteindelijk mee. Dit is precies hoe het moet zijn bij Live At Amsterdamse Bos.
Fotografie: Sebastiaan van Denzel – Sebastiaan Photography
