Column: De gemiste lach
2 december 2013, 08:53 | Jeroen
Zo in de donkere maanden van het jaar wil het weleens gebeuren dat de zin een beetje uit het leven zakt. Alles wordt zwaar, handelingen worden weggelaten en we besluiten maar eens dat we niet gaan douchen omdat we dan nog iets langer in bed kunnen blijven liggen.
Met pijn en moeite komen we zuchtend eruit om de dag invulling te geven, maar het liefst zouden we een dagje overslaan, misschien wel twee. Economische malaise, oorlog, stijgende belastingen, het valt allemaal in het niet bij het geluid van de wekker. Het summum van kwaad, diabolus ex machina.
Ik betrap me erop dat ik regelmatig ook geen zin meer heb om andere dingen te ondernemen naast de ‘bare essentials’, mijn hersenen zijn het daar vaak mee eens:”Nee, we gaan gewoon een filmpje kijken en dan is het klaar.” Goed plan! Hangen, kijken, wat eten en de avond is weer voorbij zodat ik mijzelf verder kan laten martelen door het zwaard van Damocles wat boven mijn bed hangt. Fijn.
Na een aantal dagen/weken/maanden begin ik toch wat te missen, maar ik ben vergeten wat dat was. Alles is grijs en als we straks pech hebben (of geluk, ligt eraan wie het ziet) krijgen we (alweer) de ergste winter sinds mensenheugenis, het wordt beter en beter. En toch, toch sluimert er nog een klein beetje vuur achter mijn baard en ogen; het vuur van anders willen. Mijn hersenen zijn al in winterslaap en hebben mij in de houdgreep om toe te geven tot enkel overleven en wachten op de zon. In een poging om het vuur wat aan te wakkeren ga ik de stad in, vrienden. Op het eerste gezicht zijn ze er allemaal net zo erg aan toe als ik. Grauw met baard en de spraak is geoptimaliseerd tot een goed getimede ‘hmpf’. Gelukkig kent de barman zijn taak en geeft ons warmte en muziek, waardoor we langzaamaan ontdooien. De eerste scheuren in het winterschilderij zijn al te zien en al vlug zijn we weer stomme dingen aan het zeggen en elkaar grof aan het beledigen. Ik zou niet anders willen. De avond wordt nacht en de nacht wordt ochtend en met een warme glimlach en een kater ben ik voor de wekker wakker en denk: zo erg is het allemaal niet.
Mijn advies voor deze maanden, zoek je vrienden op, geniet en geef niet toe aan koning Winter.
