Hoe een gebroken hart te helen
9 februari 2014, 11:50 | Jeroen
Het is weer bijna Valentijnsdag en dat betekent een dag vol van liefde, maar ook een dag van onbeantwoorde liefde. De dag dat onze harten hard aan het werk zijn om zichzelf vol te maken met een ander. Soms gaat dat goed en wanen wij ons in Elysium. Dat zijn de momenten die we willen onthouden. Er zijn echter meer dagen die we het liefst zouden vergeten, waarop onze harten leeg zijn en hel een aangename optie lijkt te zijn. De dagen die we echter nooit zullen vergeten, hoe hard we het ook proberen, zijn de dagen dat onze harten braken…
Gelukkig is daar de wetenschap. De wetenschap dat ook dit voorbij zal gaan, maar nu zelfs ook in fysieke vorm: gebroken harten kunnen geheeld worden! Vroeger moest je weken, soms wel jaren sleuren met je gebroken hart en hadden artsen veel moeite om die zeer beweeglijke plek met bloed en aderen te repareren. Dichtnaaien zorgde alleen maar voor meer gaten, het duurde lang en er sijpelde links en rechts nog wel eens wat weg. Lijm was de volgende stap om te nemen. Zoals zo vaak keken onze slimste mensen naar de dierenwereld om een oplossing te vinden en ontvouwde zich het volgende kortverhaal:
Ergens op een mooie januaridag liep een arts met zijn vriendin hand in hand over het strand richting een ondergaande zon, niet wetende dat zijn vriendin een mooie laatste herinnering aan het creëren was, om de relatie daarna te verbreken. De man bleef verbijsterd achter en besloot de zee in te lopen om aan zijn bestaan een einde te maken. Echter, hij woonde in Australië, in de buurt van het Great Barrier Reef en daar, daar is waar hij het zag. Kastelen van zand in het koude, zoute water. Drijvend, elastisch en compleet. Zijn hersenen maakten al snel de berekening; “Dit zou weleens mijn gebroken hart kunnen helen, maar wie of wat is hier verantwoordelijk voor?”
Hij waadde verder het water in, niet langer bang en met de wil om te leven! Wat verderop zag hij ze: klein, wendbaar en druk bezig met bouwen: zandkasteelwormen! Deze beestjes bleken hun huizen bij elkaar te houden met een uitscheiding die binnen 30 seconden stolt. Vol verbazing ging hij met deze vinding aan de slag en kwam niet veel later met een synthetische lijm op de markt: ‘de zandvorm uitscheiding’. Vermengd met stoffen die natuurlijk in ons lichaam voorkomen (zodat het beter afgebroken kan worden) en het proces versnellend met UV-licht is dit een lijm die binnen vijf seconden een gebroken hart heelt.
De man sneed zichzelf open, paste het goedje toe en inderdaad, het werkte. Met een geheeld hart in zijn lichaam en de wil om te leven, leefde de man nog lang en gelukkig. Op dit moment verblijft hij ergens in Australië en de geruchten zijn, dat hij de komende tien jaar genomineerd staat voor een Oscar, Emmy, Pulitzer en de Nobelprijs, als dank voor zijn hulp aan mensheid.
En de wetenschap? Die blijft leren om mij en jullie te voorzien van middelen om ons leven zo aangenaam mogelijk te maken en ons te laten zien dat niets onmogelijk is, zelfs het helen van gebroken harten niet.
Voor de originele bron die evenzo interessant is, lees hier.
