Ik droom

13 april 2014, 10:00 | Jeroen

Ik droom dat later wanneer ik groot ben, ik een schitterend pand heb op het Regentesseplein, dat er een leuke vrouw naast me ligt en misschien zelfs kinderen die het goed hebben, wie weet? Een andere nacht droom ik over uitgestrekte velden en eindeloze vrijheid. Dit dagdroom ik ook nog weleens; lekker staren in het niks met een kleine glimlach op mijn gezicht. Meestal word ik vrij snel uit zo’n droom getrokken waar ik, in veel gevallen, later weinig meer over terug kan halen. Jammer, maar wellicht ook beter, anders zou ik me misschien niet meer met de dagelijkse realiteit bezig houden. Fijn blijft het wel.

Waarom dromen we? Het rare is, dat toen ik daar naar op zoek ging, bleek dat dit een mysterie is. Er zijn tal van aannemelijke theorieën op wetenschappelijk en spiritueel gebied, maar het is iets wat we simpelweg nog niet weten. Een geruststellende gedachte. Toch wil ik één en ander de revue laten passeren om te laten zien, waar over nagedacht wordt.

Veel van de onderzoeken op het gebied van oneirologie, de leer der dromen, hebben te maken met de data verwerking van onze hersenen. Een koude gedachte, maar niet minder waar. Een aantal onderzoeken poneert, dat de signalen die onze hersenen te verwerken krijgen misschien per ongeluk resulteren in dromen. Dat dromen niks meer zijn dan of, visualisaties van de dagelijkse vieze vaat en weggepoetst dienen te worden, of een tijdelijke opslagplaats zijn van het korte naar het lange termijn geheugen. In het kort, we dromen om te vergeten. Mooi, maar een beetje triest.

Zelf sta ik meer achter de positievere varianten in de oneirologie die claimen dat dromen te maken heeft met leren en problemen oplossen. Dat je door het dromen ervaringen juist beter weet te herinneren, interpreteren en waar nodig, op te lossen. Helder en nuttig, daar houdt ondergetekende van.

Leukere uitleg komt uit de hoek van de evolutie. Dromen zouden overblijfselen zijn uit de tijd dat er nog op ons gejaagd werd. Omdat onze hersenen zich tijdens slaap bijna hetzelfde gedragen als tijdens de wakkere uurtjes, is er een verband gelegd met dieren die doen alsof ze dood zijn om vijanden om de tuin te leiden. Dromen als verdedigingsmechanisme. En…we zijn nog niet klaar. Het zou ook een trainingsprogramma kunnen zijn waardoor we leren hoe we ons voorbereiden op eventueel lastige situaties. Dit zou genetisch worden doorgegeven. Ik denk aan de Matrix hierbij.

De klassieke leer blijft goed: Darwin zegt, zoals altijd, dat het een natuurlijke selectie is voor ideeën en emoties. Dat we door het dromen bepalen wat de beste (emotionele) respons is, in een variabel gegeven situatie. Zijn tijdsgenoot, die evolutie in zijn werk ondersteunde en de vader van de psychoanalyse, Freud…die vergeet ik natuurlijk niet…zegt dat het wensen zijn. Wensen waarvan we misschien zelf niet eens weten dat we ze hebben. Die vind ik altijd lastig, confronterend eigenlijk, want dan zou ik weleens, zonder dat ik het weet, neigingen hebben waar je U tegen zegt.

Hoe het ook zit, dromen zijn fijn, veelal nuttig en door het snufje drama, weten we dat we leven.



Share |

Gerelateerde artikelen