Het besluit
20 april 2014, 14:00 | Jeroen
Het is misschien wel ’t moeilijkste ooit; de knoop doorhakken en besluiten gelukkig te zijn. Veel mensen nemen het heft dan ook niet in eigen hand en laten geluk afhangen van anderen, de omgeving en/of recente gebeurtenissen. Overal lijkt het geluk in de lucht te hangen, behalve bij hunzelf. De oplossing is echter heel simpel; de goede kant op kijken.
Opgegroeid in een omgeving waar het niet vanzelfsprekend is gelukkig te zijn, weet ik het een en ’t ander van de zoektocht naar fortuin. Voor mijn leeftijd ben ik verdomd vaak en lang op zoek geweest naar de schatkist vol blije emotie. Die kist heb ik nooit gevonden, hooguit wat tijdelijk halfgevulde buideltjes. Die wonderbak bestaat namelijk niet, of als ‘ie er wel is, zit ‘ie al jaren op je eigen rug. Maar in de drukte van het zoeken vergeten we vaak bij ons zelf te gluren, stil te staan bij wat we al hebben.
Bovenstaand zoeken kan heel goed worden vergeleken met de zoektocht naar golven. Als fanatiek surfer kan ik ’t dan ook niet laten een vergelijking te maken met ’t grootst verkeerde-kant-op-kijkende volk ter wereld. Deze boomknuffelende hippies zijn vaak minder gelukkig dan je verwacht en gebruiken surfen als een uitlaatklep. En dat werkt, dat ga ik niet ontkennen, echter is de uitwerking slechts tijdelijk. Er gaat dus iets mis.
Een tijdje terug viel ’t kwartje. Uitgeput kwam ik door de golven heen gepeddeld en besloot een rustpauze in te lassen. Even zitten op m’n board, genietend van de langzaam richting horizon zakkende zon en af en toe sloeg ik een kreet van geluk uit wanneer een ander de golf van z’n leven pakte. Zo nu en dan viel m’n oog op de andere wachtende surfers, die toch opvallend vaak goede golven onder zicht door lieten glijden. En waarom; ’t oog en ’t brein waren gericht op andere golven, links of rechts, voor of achter. Toen pas kwam ’t besef dat zoveel goeds aan ons voorbij gaat als we ons focussen op anderen, op verre landen of gekke gebeurtenissen.
Sindsdien heb ik besloten gelukkig te zijn. Niet uit moeten, niet uit verplichting, maar uit wilskracht. De door jongeren geïntroduceerde term YOLO kan zo kut zijn als je wilt, de letterlijke betekenis is toch echt waar; je leeft maar 1 keer. In ieder geval met deze geest in dit lichaam, voor de reïncarnatie gelovigen onder ons. Dus je kunt twee dingen doen, de knoop doorhakken en gelukkig zijn, of blijven struikelen over de kleine drempeltjes gebouwd door tegenslagen. En nee, ga me niet betweterig vertellen dat ’t leven soms kut, klote, vertieft is. Dat weet ik. Maar probeer ook dan niet naar groener gras te zoeken, het eigen gras is vaak groener dan je in eerste instantie ziet. Kijk de juiste kant op, kijk naar wat je hebt, niet naar wat er mist. Want voor je ’t weet schuift de golf van je leven onder je door, zonder dat je ’t zelf ooit door hebt gehad. Dat zou toch zonde zijn.
