Vrij van geweld

27 juli 2014, 12:15 | Jeroen

Het valt aan mij om in deze vreselijke week een column te schrijven. Nationale rouw…Een minuut stilte en duizenden mensen die zich realiseren dat veraf ook ineens heel erg dichtbij kan zijn.

Ik zal mij niet mengen in de discussie over wie het gedaan heeft en waarom. Dat is voor de experts om te bepalen. Hetgeen mij rest is afkeer uitspreken tegen eenieder die geweld gebruikt, zij het naties of individuen. Ver weg of dichtbij. Het is jammer genoeg werkelijkheid.
Onze wereld is gemaakt door en gestoeld op geweld, onze meest destructieve eigenschap is degene die de overhand heeft in ons dagelijks bestaan. Een bestaan dat een machtsstrijd is geworden welke alleen succesvol kan worden genavigeerd, zo wordt ons geleerd, wanneer er in grote of kleine mate gebruik wordt gemaakt van vormen van geweld, zoals intimidatie, onderdrukking, (vrijheid)beroving, mishandeling, moord. Moord is misschien een beetje ver gezocht, maar de andere varianten, zij het fysiek of psychisch, komen geregeld voor.

Elk mens beschikt over deze eigenschap. Maar waarom gebruiken we het als we beschaafde, redenerende wezens zijn? Of zijn we dat misschien niet?

Geweld gebruiken is je verstand een halt toeroepen en toegeven aan impulsen die er allang uit geëvolueerd hadden moeten zijn. Testosteron, adrenaline en serotonine zijn zeker chemische boosdoeners (ja dames, het zijn veelal de mannen), maar daarnaast leven we ook in een wereld waarin geweld getolereerd en zelfs geadoreerd wordt. We groeien er mee op en het blijkt een handige tool te zijn om veel problemen mee op te lossen.

Baby’s gebruiken slaan, trappelen en huilen bijvoorbeeld, als een communicatie middel omdat het (nog) niet om kan gaan met angst, frustratie of verlies. Wanneer het kind beter in staat is om te communiceren, moeten wij in staat zijn om een passende opvoeding te geven en een omgeving vrij van geweld te creëren. Het leren om uiting te geven aan emoties zonder dat er geweld hoeft te worden gebruikt. Redeneren, bouwen, samenwerken om zo tot een goed resultaat van een ontstane situatie te komen. Moeilijk? Ja. Onmogelijk? Ik hoop van niet.

De omgevingsfactoren zoals cultuur, economie en (politieke) ideologieën zijn allemaal van belang, vandaar dat ook de leiders van een sociale groep dit onderwerp ten harte moeten nemen. Een klimaat creëren waarin geweld niet langer verheerlijkt wordt en waar meer aandacht komt voor juiste scholing, goeie zorg en een kansrijke toekomst. Dit is de reden dat ik altijd met een schuin oog richting de wereldleiders kijk, want de oorlogsmachine draait op volle toeren. Is er nog een kans op verandering? Ik denk het wel, maar de wil moet wel aanwezig zijn om de juiste keuzes te maken. Pas wanneer dat gebeurt, kunnen we een zucht van verlichting slaken en hoeven we misschien nooit meer, zo’n week mee te maken.



Share |

Gerelateerde artikelen