Columns
Het jaar is 2013. De internet revolutie is in volle gang. Men werkt meer dan ooit. Het moest leiden tot minder uren op kantoor en tot thuiswerken. Minder in de file staan en minder stress om op tijd om het werk te komen.
Het jaar is 2013. De internet revolutie is in volle gang. Men werkt meer dan ooit. Het moest leiden tot minder uren op kantoor en tot thuiswerken. Minder in de file staan en minder stress om op tijd om het werk te komen.
Dit weekend had ik het goede voornemen een column te schrijven, meteen gevolgd door het voornemen om minder televisie te kijken. Dit experiment leek me bij uitstek geschikt om over te schrijven; twee vliegen in een klap.
Mijn sleutels hangen in het sleutelkastje naast de deur, mijn telefoonoplader ligt naast mijn bed en de afstandsbediening ligt op de bank. Daar worden ze geacht te blijven om de simpele reden dat ik altijd alles kwijt raak.
Wat ben ik toch klaar met al het gedoe. Het gedoe om je heen waarbij je altijd maar overal aan mee moet doe en het nog leuk vinden ook. Een feest dat wordt gepromoot door de retail-industrie om maar zoveel mogelijk cadeaus te kopen.
Toen mijn mobiele telefoonabonnement afliep en mijn provider me belde, dacht ik even snel een nieuw abonnement af te sluiten… het liep toch allemaal iets anders dan ik me had voorgesteld.
De kast met plankjes en vakjes en lades en deuren met sloten. De meest gebruikte methode om (schuld)gevoelens weg te stoppen, te verbergen of op te sluiten. Nu lijkt dit misschien erg abstract, maar dat is het niet.
Afgelopen week had ik het genoegen om mij op dinsdag-, donderdag-, vrijdag- en zaterdagavond in de wereld van alcohol, muziek en dans te storten. En er is me iets opgevallen: de wollen trui is terug.
Toen ik 17 was, studeerde mijn zus in het verre en exotische Nijmegen. In de trein naar haar toe zocht ik altijd driftig naar de Rails, een treinmagazine met daarin de rubriek Hartkloppingen. In 2008 verdween de Rails, maar nu zijn de Hartkloppingen terug…
Er komt een moment in het leven van iedere vrouw, waarop zij voor een levensbedreigend dilemma gesteld wordt: geef ik deze man mijn nummer terwijl ik dat eigenlijk niet wil?
DressRed staat er in grote rode letters op de site met veel te dure jurkjes waar ik zojuist mijn kooplust op wilde botvieren. Na even doorklikken kom ik erachter dat het blijkbaar Dress Red Day is op 29 september. Ik word altijd een beetje moe van dit soort acties.
Vroeger hoefde ik geen seconde na te denken over verkleedpartijtjes. Ik was immers een prinses. Tegenwoordig heb ik er toch iets meer moeite mee… moet ik nu wel gaan voor die baard of toch maar niet?
Mijn moeder gaf mij ooit een theedoek met de troostende tekst a clean house is a sign of a wasted life cadeau. Ze kent haar pappenheimers, want van een opgeruimd huis heb ik niet zoveel kaas gegeten.