Recensie: 2 Meter Sessie met Triggerfinger
17 maart 2011, 19:49 | Jeroen
De populariteit van de Belgische band is mateloos gegroeid de afgelopen jaren. De band heeft aardig wat airtime verkregen op tv en radio en opende afgelopen jaar overtuigend het Lowlands Festival. De vergelijkingen in de media met ‘Queens of the Stone Age’ en ‘Led Zeppelin’ liegen er ook niet om.
Alle concerten de komende weken in Nederland zijn uitverkocht. Hierna volgt een omvangrijke tour door Duitsland, daarna zullen vele Europese festivals aangedaan worden. Voor al dit toeren maakte de band een tussenstop in de Ziggo Studio in Utrecht voor een 2 Meter Sessie.
Voordat het optreden begon was er, zoals altijd bij een 2 Meter Sessie, een kort interview met een bandlid. Dit maal ondervroeg Jan Douwe Kroeske zanger en gitarist Ruben Block. De antwoorden waren gevat en het publiek grinnikte mee met de zanger, die ondanks dat er flink wat camera’s op hem gericht waren erg luchtig en ontspannen wist over te komen.
Dan het moment waar iedereen voor was gekomen: Het optreden van Triggerfinger! Het voelde bij aanvang wat ongemakkelijk. Een rockband die plugged een stevige en luide muur van geluid optrekt en daar zit je dan naar te luisteren. Eigenlijk wil je staan, liever nog dansen of springen. Iets waar de band het publiek ook toe aanzet later in de set. Het derde nummer wordt aangekondigd als “een nummer dat Ray Charles ons heeft leren spelen”. Sorry ik moet toegeven ik ben geen kenner en weet niet of dit een cover was (reacties kunnen onderaan geplaatst worden), mooi was het rustige sfeervolle nummer wel.
Tussen de aktes door, terwijl bijvoorbeeld een gitaar gestemd moet worden, weet Ruben het publiek telkens weer aan het lachen te krijgen. Het getuigt van ervaring op het podium en toont de souplesse waarmee de frontman het publiek naar zijn hand weet te zetten.
Voor de title-track van het in 2010 verschenen album ‘All This Dancin’ Around’ verzoekt hij het aanwezige publiek dat kan gaan staan om te gaan dansen en tijdens het nummer, met wat handgebaren, ook de backing vocals mee te zingen en te klappen, iets dat het publiek graag doet. De band neemt de tijd om de platen wat uit te rekken, een korte solo te geven of te jammen. Alles dat hiervoor nodig is, is een knikje van een bandlid naar een ander en ze weten precies wat ze te doen staat. Het is een goed ge-oliede rock machine, deze Vlaamse band.
De sfeer was gelaten, het was afgeladen, warm en broeierig onder de vele lampen in de beperkte ruimte voor het kleinste podium in Utrecht. Als het laatste nummer van de set wordt gespeeld en het publiek wordt uitgenodigd de hoge uithalen mee te zingen, nee eerder te schreeuwen, is de publieksparticipatie vreselijk vals en erg lachwekkend. De band stopt met een valse stop, een freeze, Ruben zegt, nadat het publiek niet meer weet of ze moeten klappen of stil zijn, pestend: ”Zouden ze nog gaan spelen of wat?” Waarop iemand in het publiek schreeuwt: “Dit duurt nog langer dat de kabinetsformatie in België!” Publiek en band kunnen hier hard om lachen en even later zet de band het slot van de set nog even keihard in. Het applaus dat volgt was zo luid dat de band het eigenlijk niet kan maken om te stoppen en besluit een encore te geven in de vorm van een rustig nummer, wat een welkome afwisseling was op het muzikale geweld dat eraan vooraf ging.
Wil je Triggerfinger binnenkort nog live zijn moet je even geduld hebben tot het festivalseizoen start, alle concerten in Nederland zijn uitverkocht. Je kan wel de opnamen van deze 2 Meter sessie binnenkort (mogelijk morgen al) zien op het YouTube kanaal van Ziggo of via de On Demand optie van interactieve TV van Ziggo.
Fotografie: Carlo Riswick
