Classic Album Review: Urban Hymns
26 september 2012, 10:48 | Jeroen
Vandaag is het precies 15 jaar geleden dat Urban Hymns van The Verve in de UK uitgebracht werd. Er werden miljoenen exemplaren van verkocht, kwam op 1 binnen in de Engelse hitlijsten en eindigde hoog in allerlei jaarlijsten van 1997. Een classic review daarom om dit album te vieren.
Zanger Richard Ashcroft loopt over Hixton Street in North Londen, ziet er doorleeft uit. Hij beukt mensen omver, loopt over een auto, niets of niemand houd hem tegen en het lijkt alsof het hem allemaal niets kan schelen.
Dit is uiteraard de bekende video bij een van de grootste hits van 1997 Bitter Sweet Symphony. Het nummer eindigde op nummer 2 in de Engelse hitlijst en zoals Ashcroft in deze video door niets of niemand kan worden gestopt gold dat ook voor de band. Een tweede single volgt, het prachtige The Drugs Don’t Work en wordt de eerste (en laatste) nummer 1 hit van The Verve. In September wordt het album Urban Hymns uitgebracht. Het stoot Be Here Now van Oasis van de eerste plek en zal daar lange tijd blijven. Het is de beloning voor de band die na het tweede album A Northern Soul uit elkaar is gevallen, maar weer terug bij elkaar kwam.
Het album opent met de hit Bitter Sweet Symphony en gaat van het mooie Sonnet door naar de space-rock van The Rolling People. Dan volgt The Drugs Don’t Work naar de twee psychelic songs Catching The Butterfly en Neon Wilderness. De volgende drie nummers zijn van een ongekend hoog niveau, Space And Time, Weeping Willow en de derde hit van het album, Lucky Man. In deze nummers komt het schrijftalent van Ashcroft naar boven. Hij zou ook het jaar daarop de prestigieuze Ivor Novello award winnen. Het enige zwakkere nummer volgt met One Day. De band eindigt met een mooi slot van drie nummers, de grooves/funk van This Time, de prachtige melodie van Velvet Morning en de rock van Come On!
De plaat kent veel variaties en spreekt zowel het rock publiek van bijvoorbeeld Oasis aan als ook de wat meer art rock fans van Radiohead. De band ging op tournee en deed Nederland aan met een headline show op Pinkpop 1998. Het hoogtepunt voor de band was een optreden in geboortestad Wigan voor 33.000 fans. In 1998 won de band Best Group en Best Album bij de Brit Awards (de band trad overigens niet op tijdens de ceremonie, een dakloze benefit vonden ze belangrijker). Maar de onderlinge relaties tussen met name Ashcroft en gitarist McCabe deden uiteindelijk voor de tweede keer de das om voor de band. Richard Ashcroft ging solo met wisselend succes, mooie albums maar qua verkoopcijfers in het niets bij de miljoenen seller die Urban Hymns was. Ook de andere leden doken hier en daar op maar groot succes bleef uit. Dus in 2008 kwam de band weer bij elkaar, zelfs nadat Ashcroft had laten optekenen dat het meer waarschijnlijk was dat de Beatles bij elkaar zouden komen dan The Verve.
Het album was een groot succes, en in een jaar waar andere bekende albums uitkwamen zoals Prodigy’s Fat of the Land, Oasis’ Be here Now en Radioheads Ok Computer, was dit een grote verrassing. Niemand verwachtte iets van het vijftal uit Wigan. Maar waar Be Here Now volgens het publiek tegenviel (eerste week miljoenen van verkocht daarna zeer weinig) pakte The Verve misschien wel die plek in. Het album is het 15e best verkopende Britse album aller tijden, won in 2007 een Q award voor beste classic album en werd door hetzelfde blad als 18e beste plaat aller tijden gekozen.
