Albumrecensie: Muse - The 2nd Law
12 november 2012, 09:00 | Jeroen
Het gaat goed met Muse. Alweer dertien jaar na hun debuut is Muse één van de grootste rockbands ter wereld. Arena’s of parken (in 2009 speelde Muse voor 65.000 man in het Goffertpark) worden gevuld. The Resistance behaalde de nummer één positie in de album top 100 en de platinum status. Zelfs Amerika lijkt nu overstag te gaan voor dit Britse trio. The 2nd Law, het gloednieuwe studioalbum, kwam namelijk op twee binnen in de Amerikaanse albumlijsten. Iets wat ze niet eerder was gelukt.
Voor de release van The 2nd Law plaatste de band een trailer van het album op hun website. Daarin was een opvallend stuk muziek te horen. Een soort dubstep maar dan met gitaren gespeeld, zo bleek later. Op 2 juli werd het nummer Survival als single uitgebracht. Survival was eveneens het officiële themanummer van de Olympische spelen. Het bombastische nummer gaat behoorlijk over de top zoals alleen Muse dat kan. En ze komen er ook nog mee weg ook.
Naast de nummers met het herkenbare geluid van Muse kent het album een aantal verrassingen in positieve en negatieve zin. Allereerst Madness, een simpel nummer dat grotendeels wordt gedragen door elektronica en een rustige beat. Na een Brian May-achtige gitaarsolo verandert het nummer alsnog in een typisch nummer van Muse. Zo wil ik Muse wel vaker horen. Panic Station is nog zo’n positieve verrassing en misschien wel het beste nummer van de plaat. Wat een lekker funky nummer met slap bass en al. The 2nd Law: Unsustainable is de negatieve verrassing. Het idee is leuk om dubstep te maken met ‘echte’ instrumenten alleen de uitwerking is middelmatig. Verder heeft bassist Chris Wolstenholme twee nummers geschreven en gezongen. Het bijna psychedelische Save Me en de beuker Liquid State. In het eerste geval pakt de zang goed uit maar bij Liquid State merk je toch een gebrek aan kracht.
Het laatste hoogtepunt van de plaat is Animals waar Matthew Bellamy weer eens laat horen wat een fantastische gitarist hij eigenlijk is. De tweede helft van de plaat pakt een stuk minder goed uit dan de eerste helft. Explorers lijkt zelfs een kopie van hun eigen Invincible. Een enigszins wisselvallige plaat dus, die vooral de moeite waard is door een aantal geweldige uitschieters. Al zal de gemiddelde Muse fan zich met de meeste nummers prima kunnen vermaken.
Muse staat 17 december in een uitverkocht Ziggo Dome waar ze hun geroemde live-reputatie weer waar willen gaan maken.
