Albumrecensie: HATEM - Ultraviolet Catastrophe
5 april 2013, 11:51 | Jeroen
De uit Madrid afkomstige indie rock band HATEM ademt voor het overgrote deel echt poëzie uit. Hun sound is een beetje te omschrijven als die van Fleet Foxes alleen dan psychedelischer.
Er zit een folk sound in de basis van de muziek van HATEM. Het onderliggende gevoel zegt mij dat het meer alternatieve indie is, dan het neigt naar folk. De afkorting van hun naam is wel een leuk weetje. HATEM staat voor “Hola A Todo El Mundo” en betekend in het Spaans voor “hallo aan de hele wereld”. Een zin uit een tekst van poëet Walt Whitman.
Harmonieus is het een rijke band. Veel authentieke geluiden en sferische momenten kent het album Ultraviolet Catastrophe. Hun brede gebruik van het instrumentarium is goed terug te horen in de arrangementen. Het schijnt ook dat ze live alles opbouwen en elk bandlid steeds een ander instrument toevoegt aan het geheel. En deze worden ook rijkelijk afgewisseld tussen de leden.
Instrumentaal en vocaal klopt het allemaal. Het is een vrije en spirituele band die soms wat af lijkt te dwalen van waar ze met hun songs beginnen. Oh Lord Tell Them Wind Blows Far From Me is op zich een goede binnenkomer. Alleen mist het een verhaallijn. Het is meer een voyage van A naar B en houdt geen stramien vast. Het is wel erg verleidelijk, waardoor je erin blijft hangen. Hun single They Won’t Let Me Grow valt dan wel op z’n plek. Het is niet te ingewikkeld en valt soms ook te vergelijken met bands als Beach House en Delorean. Ook hoor ik hier en daar dingen terug à la Kurt Vile. De eerste band schoot meteen door mijn hoofd. En het meeste doet het nog denken aan de harmonische stijl van Fleet Foxes. Alleen dan met een tikkie meer spirituele a capella, wat je zeker terug hoort in het overgrote deel van hun songs. Je zou kunnen zeggen dat dat hun “trade mark” is. Het genre zou je het meest kunnen omschrijven als folk- synth-pop. Lekkere synthpartijen blijven doorvloeien als een dromerige deken als “lensflares” die je ziet op je mooiste vakantiefoto’s. Deze muziek gaat wel werken met je ogen dicht op het strand of liggend in het gras.
Ik wil nog even benadrukken dat de samenzang uitmuntend in harmonie is. Niet alleen samenzang is uitmuntend, ook de bandleden blijken ook nog eens talentvolle multi-instrumentalisten te zijn. Zo speelt ieder bandlid wel eens op ukelele, accordeon, mandoline, banjo, glockenspiel, synthesizer, tin whistle of piano en dit is nog maar een klein spectrum van wat ze schijnen te bespelen. De resultaten liegen er niet om.
De band is gevormd in 2006 en heeft de underground scene in Spanje al veroverd met het HATEM virus. Hoewel Ultraviolet Catastrophe al sinds oktober 2012 uit is in hun thuisland is het nu ook doorgedrongen tot de rest van Europa en zelf Japan.
De eerste single van hun album They Won’t Let Me Grow heeft iets weg van een jaren ’60s Beach Boys stijl. De video heeft ook die vintage look, waarin vrolijke kinderen door de bossen paraderen alsof ze deel uit maken van een nieuwe
speelfilm.
