Recensie: Woodstock
27 augustus 2013, 12:00 | Jeroen
Een festival vol vreugde, muziek, koordansen, gezellig folk en meer….Er werd gedanst, gesprongen, met elkaar gegooid in de pit en als dat nog niet genoeg was kon je nog even chillen in de zweefmolen.
Zelfs met een paar biertjes op kon je je evenwicht nog even goed op de proef stellen op de slagline. Het feest was al aardig op gang gekomen. Bij beide podia was het tegen een uurtje of negen al goed vol met dansende hippies.
Friends of the Family
Het indiefolkcollectief is net terug van een optreden uit Spanje geeft zanger Gijs Ballering aan. De muziekstijl is het beste te omschrijven als dat van Mumford & Sons maar dan feller. Het was te zien aan het publiek dat helemaal los ging. Als de vloer onder mijn voeten verdwijnt en het tempo omhoog wordt geschroefd begint het feest pas echt. Echter op dit soort feestjes moet de band het niet hebben van hun rustige ballades want daarmee halen ze het entertainment gehalte wel naar beneden.
Al met al is deze band helemaal op z’n plek op dit festival. De band speelt met volle overgave met elkaar en voor het publiek. De kracht zit het in hun samenspel en de uitstraling van plezier. Wat er zeker ook niet ontbrak was dat er verschillende dames op handen werden gedragen.
Memphis Maniacs
De Memphis Maniacs is een Nederlandse mash-up-band afkomstig uit Nijmegen. Deze band is een levensechte jukebox op steroïde. De band heeft een complete set gevuld met alle hits en gooien ze door de blender. Je hoort alles voorbij komen van 2 Unlimited tot Metallica en vele anderen. Ze weten steeds weer de pit tot een gekkenhuis te krijgen. Er wordt lekker met elkaar gegooid, gezongen en gedanst. Hart Beach lag na het optreden nog een stukje lager onder de zeespiegel. Het optreden over het algemeen voldeed aan de smaak van het publiek. Het was vooral hard, warm, druk en wild. Precies zoals de “Meniacs” dat voor ogen hebben met hun formule als coverband. Deze band heeft zijn missie volbracht op Woodstock. Alleen zet ik vraag tekens bij het feit of deze band hippie genoeg is voor een hippie feest, maar onder het mom van vrij zijn en feest vieren voldeed het aan de eisen. Goede keuze dus.
Memphis Maniacs Woodstock 2013
De Kraaien
Het intellect gaat naar beneden en de decibellen worden opgeschroefd. De volmondige politieke en muzikale poëzie van de lokale helden wordt als hoogstaande literatuur opgenomen door de lokale Schollenkop en Hagenees. De Kraaien sluiten de avond af in harmonie met het publiek. Voor dat de “waut” er aan komt slepen ze een grote menigte mee het podium op. Er wordt gezamenlijk wat dronken en gerookt, want hippies delen alles met elkaar. Dit zijn onze vrienden en daarom zingen wij blij. De crowd wordt opgesplitst in Hagenezen en Schollenkoppen en op het sein van Bernd Gansebev rammen we er flink op los. In positieve zin dan. Bernd bespeelde het publiek als geen ander en gaf het bevel om te zakken. Negeren van dit bevel resulteerde in het einde van dit optreden, maar al te graag zat de hele menigte in krampachtige houding in afwachting van het volgende nummer.
Dit is hun thuis, dit is hun nest. Deze avond werd met een potje knallen afgesloten.
Voor komende edities zou het festival terrein knusser ingedeeld mogen worden. In de avond uren was het erg donker en zou het qua verlichting wat sfeervoller mogen zijn. Door de grote open plek in het midden van het terrein was het makkelijk elkaar uit het oog te verliezen. Hart Beach vindt elk jaar plaats op het strand van Scheveningen. Of het een feestje voor alleen de local’s blijft is nog maar de vraag. Het feest heeft en blijft de potentie houden om verzekerd te zijn van een enthousiast en leuk publiek en een goede avond.
Met dank aan Merlijn Schenk
Fotografie: Motjekèke
