Recensie: Young The Giant in 't Paard
27 mei 2014, 15:43 | Jeroen
It’s About Time! Nou inderdaad. Young The Giant heeft onze gedachten gelezen en vond het ook weer tijd voor een album na een stilte van drie jaar. En tada! Daar was Mind Over Matters ineens. Maandag 26 mei bracht de Amerikaanse band eindelijk het nieuwe album ten gehore in een niet uitverkochte, maar toch goed gevuld Paard van Troje te Den Haag. Spraakzaam? Nee. Stoned? Waarschijnlijk, maar dat doet er niet toe. Het geluid dat Young The Giant produceert is dat wat het publiek wil.
Live
Déjà vu! Twee jaar geleden, zelfde plaats ook in mei, zelfde voorprogramma. Zanger van Young The Giant Sameer Gadhia zegt het zelf ook: “it’s been too long!” Dat is naast een “hello there” en een “thank you” ook gelijk alle woorden die Gadhia met zijn smachtende fans deelt. Afijn, er komt toch meer moois uit als hij zingt. De stem van Gadhia is loepzuiver en heeft een immens bereik. Met een paar steengoede nummers op zowel het debuutalbum als het nieuwe Mind over Matters is het toch een beetje gek dat het vanavond niet uitverkocht is.
De band begint met Slow Dive (intro) gevolgd door Anagram. Een goede opener om op te warmen. Een luchtig popnummer dat het publiek al gelijk voorzichtig aan het heupwiegen brengt. Maar het stevigere en gelijk bekendere It’s About Time zet de toon pas echt. Gitaren, daar wordt het publiek wel wild van. Het podium is voor Gadhia zijn playground en lichtelijk autistisch springt hij rond, zwaaiend met zijn arm. Inleving in de muziek, dat zit wel goed.
Uiteraard moet er van het titelloze debuutalbum ook wat gespeeld worden. Het bekendste nummer is natuurlijk My Body maar iedereen weet natuurlijk allang dat dit nummer dé afsluiter is. Eerst maar wat rustiger. God Made Man, Strings en I Got halen de vaart een beetje uit het geheel, maar toch zou de setlist zonder deze nummers niet compleet zijn. En dan is het duidelijk dat het nieuwe album van Young The Giant nog geen meezingers meebrengt deze avond. Cough Syrup is van het debuutalbum en de Woohoo’tjes worden gezellig meegezongen. Het eerste moment dat de stemmen van het publiek te horen zijn. Of de band er blij van wordt is niet te zeggen. Ieder bandlid doet afzonderlijk van elkaar zijn ding. Weliswaar doen ze dat ontzettend goed, maar het type stoned muzikant komt in gedachte wel voorbij.
Omdat er niet veel gepraat wordt, knallen de mannen van nummer naar nummer. Firelight van het nieuwe album is bijzonder. Geen raggende gitaren, maar een lieflijk liedje. De afwisseling in de setlist is fijn. Rustige nummers te saai? Dan zijn er ook genoeg stevige deuntjes en andersom. Hoewel de oude nummers beter aanslaan bij het publiek, zijn de nieuwe nummers een echt hoogtepunt van het concert. Vooral Mind Over Matter is een steengoed nummer waar het refrein van blijft hangen. Ook leuk, maar niet heel bijzonder, is de cover van Stromae’s Formidable, gezongen door de drummer. En dan komt de afsluiter (jawel, daar is hij) My Body. Bier vliegt door de lucht, de grond trilt en iedereen springt. Een betere afsluiter kon er niet zijn.
Ondanks weinig contact met het publiek, heeft Young The Giant laten zien goed te zijn in wat er toe doet: muziek maken. Niet zomaar goed, maar behorend tot de top. Er heerst een mysterieuze sfeer rond Young The Giant die stiekem bijzonder aangenaam is. Dat ‘t Paard niet helemaal uitverkocht was, is dan ook moeilijk te begrijpen. De fans maakten het niks uit. Geslaagd was het sowieso.
Fotografie: Sebastiaan van Denzel – Motjekèke
