Recensie: Ásgeir in Paradiso

6 september 2014, 12:09 | Jeroen

Afgelopen donderdagavond stond de IJslandse Ásgeir Trausti in de Grote Zaal van de Amsterdamse Paradiso. Van de singer-songwriter verscheen in 2012 zijn debuutalbum Dýrð í dauðaþögn, waar volledig in het IJslands op wordt gezonden. Begin dit jaar verscheen de fysieke Engelstalige versie van deze debuutplaat in de vorm van In The Silence. Ásgeir wordt hierop geholpen door de Amerikaanse zanger John Grant bij de vertaling van de teksten en de herproductie van het album. De veelvuldig op de radio te beluisteren singles King And Cross, Torrent en Going Home hebben Ásgeir de afgelopen maanden in Nederland een redelijke naamsbekendheid opgeleverd, wat heeft geresulteerd in het feit dat de Grote Zaal van de Amsterdamse poptempel volledig is uitverkocht.

Celine Cairo

De avond wordt geopend door de Amsterdamse Celine Cairo, die eind vorig jaar haar tweede EP presenteerde in de Kleine Zaal van dezelfde Amsterdamse poptempel. Die EP, Follow, is geproduceerd door Fink en Cairo wordt op deze EP onder andere door Ruben Hein begeleid op piano. Vanavond zijn deze twee heren er niet bij, maar dat deert geen enkel moment. De begeleidingsband, die Cairo tweemaal voorstelt, bestaande uit bassist Mart Jeninga, drummer Benjamin Rheinländer en toetsenist Jordy Kalfsvel staat namelijk strak te spelen.

Cairo maakt mooie popliedjes die veelal over de liefde gaan. Dat ze Fink en ook Ásgeir bewondert, hoor je duidelijk terug in de muziek. Ze vertelt dat het dan ook heel speciaal is dat ze bij Ásgeir als support act mag optreden, omdat ze als groot bewonderaar de afgelopen maanden heel veel naar zijn album geluisterd heeft. Sommige liedjes van Cairo hadden zo door Ásgeir gezongen kunnen worden en andersom.

Het is mooi om te zien dat de 23-jarige zangeres zichtbaar geniet van het optreden in de hoofdzaal van de Paradiso, waarbij liedjes als More, het nieuwe Sweet Love en afsluiter Poem, een ode aan de liefde, voorbij komen. Na Poem bedankt ze het publiek voor het luisteren, om vervolgens na het afbouwen van de stage een mooi plekje in de zaal voor het optreden van Ásgeir op te zoeken.

Ásgeir

Na iets langer dan afgesproken te hebben gewacht, de aanvang van Ásgeir stond aanvankelijk op half negen, betreedt de IJslandse zanger om 20:50u de bühne met zijn vierkoppige band. Wat direct opvalt, is dat op de gitarist na iedereen een baard draagt. En dat de ene baard (die van de drummer bijvoorbeeld) nog langer is dan de anderen. Het geheel oogt dan ook gelijk zeer Scandinavisch, terwijl de hoge temperatuur in de volgepakte zaal anders doet vermoeden.

De band trapt af met Head In The Snow, de Engelse vertaling van Að grafa sig í fönn; al is het in het begin even niet goed te horen of hij nu in zijn moedertaal zingt of in het Engels. Bij het tweede liedje, titeltrack In The Silence, is dit wel gelijk duidelijk hoorbaar. Net als bijna alle andere gespeelde liederen is deze in het Engels.

Daar zit ‘em wel gelijk de crux. Hoeveel het logisch is dat Ásgeir, op het tweeluik aan het einde van de set Nú Hann Blæs en Samhljómur na, door de release van zijn Engelstalige plaat op het Europese vastland in deze taal zingt, doet het ergens wel afbreuk aan de liedjes.

In het IJslands klinkt het namelijk allemaal veel echter en duidelijker, ook al versta je niet wat hij zingt. En ergens is het zonde, want waarom zou je niet gewoon in je moedertaal zingen? Waarschijnlijk had het het publiek toch niet heel erg veel uitgemaakt en is het voor hemzelf ook niet zo onwennig, want spiek hij nu af en toe op een iPad om de teksten in het Engels te kunnen lezen? Dat is toch niet de bedoeling?

Het klinkt allemaal verder wel erg mooi, want de breekbare liedjes die Ásgeir met zijn band (die naast de eerder genoemde drummer en gitarist uit zijn oudere broer op bas en producer Guðmundur Kristinn Jónsson op verschillende intstrumenten bestaat) laat horen, klinken stuk voor stuk prachtig en kunnen dan ook rekenen op een warm onthaal van het publiek in de hoofdstad.

De zanger zelf is zichtbaar onder de indruk van de entourage, want na b-kantje Lupin Intrigue stelt hij “Thank you for coming. We didn’t expect this crowd.” Het is één van de spaarzame dingen die tegen het publiek gezegd wordt, want een spraakwaterval is totaal Ásgeir niet. Wel dankt hij na bijna elk nummer trouw met een “Thank you.” voor het gegeven applaus.

Het is mooi om te zien, want waar voorprogramma Cairo wél ronduit tegen het aanwezige publiek praat, durft Ásgeir met zijn schuchtere blik nauwelijks de zaal in de kijken. Laat staan om wat te zeggen. Gelukkig laat hij de muziek spreken. De Nirvana-cover Heart-Shaped Box is werkelijk prachtig en het slotstuk met King and Cross en afsluiter Torrent zorgt voor een gezamelijk gevoel van herkenning en dat maakt de jonge zanger nog verlegener dan dat hij al is.

Het aanhoudende gejuich na de set van 13 liedjes, laat de zanger in zijn eentje terugkomen voor de toegift On That Day, welke ook toevallig het laatste nummer van de Internationale debuutplaat In The Silence is. Daarna dankt hij het publiek en verlaat hij het podium, terwijl zijn bandleden door de doeken vanuit de coulissen toekijken.

Setlist Ásgeir @ Paradiso:

Head In The Snow
In The Silence
Lupin Intrigue
Higher
Summer Guest
Was There Nothing
Going Home
Heart-Shaped Box
Dreaming
Nú Hann Blæs
Samhljómur
King And Cross
Torrent

On That Day

Fotografie: © Kim Turk



Share |

Gerelateerde artikelen