Recensie: Friendly Fires in de Melkweg
21 mei 2011, 13:27 | Jeroen
In het voorprogramma staat SBTRKT, twee gasten met maskers op. Een bijzondere verschijning. De eerste associatie is een Gnarls Barkley met Danger Mouse opzet in combinatie met vette house beats. De zang is goed en een bak met geluiden knalt uit de speakers. De opzet: 1 drumkit, 1 soulvolle zanger, 2 laptops, samplers en toetsen. Vaak hebben tweetallen iets net niet, SBTRKT hebben dat wel. Door optimaal gebruik te maken van elektronica, galm en samples presenteren ze een fris geluid en krijgen ze het publiek mee, een flinke prestatie voor een opener in een half volle zaal. De opbouw van de set werkt, de zaal loopt langzaam vol en de Melkweg is opgewarmd.
De laatste keer dat de Friendly Fires in Nederland waren (2009) gaven ze aan graag terug te komen in een grotere zaal. Twee jaar later zijn ze terug met het nieuwe album Pala. De grotere zaal is ze gelukt, maar het is niet uitverkocht, maar wel goed gevuld.
Er wordt gestart met ‘Love Sick’ en zanger Ed Macfarlane stapt bijna direct het publiek in. Even later slaagt ‘On Board’ er in de eerste springende massa te creëren en Macfarlane springt weer direct het publiek in. Het geluid leunt heel zwaar op de drums en bas, wat de gitaren en blazers bijna overstemt. Macfarlane zingt zijn uithalen op veilige afstand van de microfoon, is echt een enthousiaste frontman, met rare bewegingen en gefocust het publiek te bedienen.
Het werkt, de muziek is weinig op aan te merken, maar de zang laat soms wel te wensen over. De oude nummers worden goed uitgevoerd, het nieuwe werk eist zichtbaar meer concentratie, maar misstaat niet in de set. Nieuwe nummers die het goed doen zijn ‘Hawaiian Air’, ‘Live Those Days Tonight’ en ‘Blue Cassette’. ‘Jump in the Pool’ sluit de eerste set onder luid gejuich. De band slaagde er in de zaal om te toveren tot een dansende en springende menigte, die graag nog meer wil.
Als de band terugkomt voor een encore en met Kiss of life wordt afgesloten verschijnen de eerste enthousiastelingen op het podium. De enige dude wordt direct het podium afgebonjourd, de meisjes dansen vrolijk door, maar dat wordt niet lang volgehouden. Een wild enthousiaste Melkweg bezet het podium en de band laat, onder luid gejuich, nog minuten lang van zich horen.
De band werkt succesvol gedurende het optreden naar een climax toe. Zoals gezegd is de zang niet heel erg indrukwekkend, maar de presentatie maakt een hoop goed. Het nieuwe album komt live goed uit de verf en deze band gaat ongetwijfeld festivalweides deze zomer in beweging krijgen, hou ze in de gaten!
Love Sick:
Blue Cassette:
