Classic Album Review: Blind Faith
25 mei 2011, 08:26 | Jeroen
The Roosters, Casey Jones & the Engineers, The Yardbirds, John Mayall’s Bluesbreakers, Cream, Derek & the Dominos, de gemene deler van deze bands is dat Eric Clapton er in speelde.
Op zijn 13e kreeg Clapton een gitaar en ging spelen, het was de tijd van de rock ‘n roll van Elvis en Bill Haley, maar zijn voorkeur lag bij de blues. Hij bleef blues muziek luisteren en spelen en in 1963 speelde hij in de bluesbands The Roosters en Casey Jones. Uiteindelijk werd hij in 1963 gevraagd om in de Yardbirds (waar na hem o.a. Jimmy Page en Jeff Beck gespeeld hebben) te komen spelen, daar heeft hij zijn faam gemaakt, niet alleen omdat hij een getalenteerd gitarist was maar omdat daar z’n bijnaam ‘Slowhand’ is ontstaan, omdat hij regelmatig snaren brak en deze ter plekke repareerde waarbij het aanwezige publiek hem assisteerde met handge ‘clap’.
In 1965 stapte hij uit deze band (ondanks dat ze o.a. met ‘For Your Love’ een grote hit scoorde in Engeland). Toen de BBC in 2006 een documentaire maakte over de opkomst van de rock-music werd voormalig ritme-gitarist van The Yardbirds, Chris Dreja geïnterviewd. Hij zei over Clapton: ‘Hij was en is super getalenteerd maar heeft wat weg van ADHD, hij kon nooit lang bij een band blijven, dus ik was benieuwd wat hij ging doen na The Yardbirds.
Dat werd Cream, (door de pers een super-trio genoemd) opgericht in 1966 met allround bassist/zanger Jack Bruce en jazz-drummer (met drugsprobleem) Ginger Baker.
Ondanks dat Cream slechts 3 studio-albums heeft uitgebracht (tussen 1966 en 1968) hebben ze blues-rock tot een nieuwe dimensie geheven in zowel Engeland als in de Verenigde Staten. Nummers als ‘Sunshine of Your Love’ (nee het is echt niet van Jimi Hendrix!), ‘Crossroads’ en ‘White Room’ zijn tot op de dag van vandaag nog steeds rock-classics.
Ondanks het overweldigende succes stapte Clapton ook hier uit de band, omdat de drie ego’s teveel waren. Dit is goed te merken in live opnames waar zowel Bruce, Baker en Clapton solo’s gingen spelen en niemand als eerste wil stoppen waardoor nummers in plaats van 4 minuten soms wel 35 minuten duurden.
In 1969 vroeg Clapton o.a. de zeer talentvolle Steve Winwood voor een nieuwe band, samen met Rick Grech en (ja toch weer) drummer Ginger Baker richtten ze Blind Faith op. Er zijn weinig bands die maar 1 album hebben gemaakt met maar slechts 6 nummers er op, wat zowel in Engeland als in de VS op nummer 1 in de album-hitlijsten kwam!
De cover van het album was ook niet onomstreden, omdat daar een tienermeisje topless met een stonede blik met een vliegtuigje in haar hand stond. Maar met rock-klassiekers als ‘In The Presence of The Lord’ en helemaal ‘Well All Right’ is dit een uitschieter met de hoofdletter U!
Interne ruzies (vooral tussen Winwood en Baker) waren wederom de reden dat deze band het niet lang samen uithield en maar 1 album heeft gemaakt, maar als rock-liefhebber moet je dit album gewoonweg in je collectie hebben!
