Recensie: Tennis in de Bitterzoet
13 juli 2011, 06:55 | Jeroen
Afgelopen zaterdagavond 9 juli stond de band Tennis uit Denver in de Bitterzoet in Amsterdam. Het voorprogramma werd verzorgd door Bird on the Wire, een Nederlandse band van drie meisjes die af en toe worden bijgestaan door een blazer.
De Bitterzoet in Amsterdam is een mooie ruimte en al aardig vol als we binnenkomen, maar door de ruimtelijke, huiselijke inrichting en diverse niveaus kan je overal in de zaal het podium goed zien.
Onverstaanbaar mompelt de zangeres / toetseniste / gitariste iets in de microfoon nadat er wat pluggen niet goed bleken te zitten en de show start. Onverwacht bouwt het geluid van Bird on the Wire zich heel rijk op. Mede door de soepele en ruimtelijke klanken van de lead gitariste die de muziek mooi invult. Ook de zang die eerst heel zacht stond en daardoor nog erg timide overkwam, nam aan kracht en volume toe. Een prettig voorprogramma en voor ons een leuke eerste kennismaking met deze band.
Het drietal van Tennis uit Denver, Colorado stapt even later het podium op. Het blonde, Scandinavisch ogende echtpaar, Alaina Moore & Patrick Riley, heeft een uiterst zomers geluid. De vergelijking met een band als The Beach Boys is snel gemaakt. De meisjesachtige zang heeft een hoog Dolly Parton gehalte en steekt mooi af tegen de gitaarpartijen van manlief.
Het duurt even, maar al snel staan de eerste mensen te dansen op een manier zoals hun ouders dat 50 jaar eerder ook deden. Het gevarieerde publiek heeft de smaak snel te pakken en de band speelt daar dankbaar op in. Geen statisch gebeuren, maar net als bij een echte tenniswedstrijd is er genoeg te zien. Alaina Moore staat vrolijk te dansen wanneer ze niet haar orgel bespeelt en Patrick Riley is haast niet vast te leggen op de gevoelige plaat, omdat hij erg bewegelijk opgaat in zijn gitaarspel.
Als de set er op zit en Tennis het podium heeft verlaten komen ze toch nog terug om een verzoekje te spelen tijdens de encore, die ze normaal nooit geven. Opmerkelijk speelt de band dit nummer harder dan ze de eerdere nummers in de reguliere set speelde, wat helemaal niet vervelend is. Een laatste applaus volgt en wij wachten even op de band om nog een interview af te nemen wat binnenkort ook hier op ZUBB te lezen zal zijn. (red. link naar interview met Tennis)
