Recensie: Once in a Blue Moon
25 augustus 2019, 19:16 | Jeroen
Wat een heerlijk dag weer in het Amsterdamse Bos bij het Once in a Blue Moon festival. De organisatie heeft het dit jaar weer een stapje gezet naar een volwaardig jaarlijks terugkerend festival.
Nog altijd veel country, folk, blues en Americana. Daarnaast schromen de organisatoren niet om meer mainstream acts aan te trekken. Met de basist van Guns and Roses Duff McKagan, The Waterboys en Eels is het festival voor meer dan alleen de kenners interessant.
Het begon allemaal met Eriksson Delcroix. Die hebben we niet gered. Het zal een leuk optreden zijn geweest, I am sure. Maar eenmaal binnen zagen wij Dylan LeBlanc. Een optreden waar we naar uitkeken. Wat een artiest. Zoals onze host na het optreden al zei zal het ‘moeilijk worden dit optreden te overtreffen vandaag.’
Robert Ellis is onze volgende stop. Hij had net zo goed een komiek kunnen worden. Met zijn constante grapjes en anecdotes weet hij het publiek te vermaken. Zijn liedjes zijn grappig en scherp. Vooraf waarshuwt hij ons dat er veel profanity zal volgen. Dit viel wel mee, maar de waarschuwing deed het publiek al smullen.
Met Gregory Alan Isakov gaat het lekker door op Once in a Blue Moon. Niet dat het een memorabel optreden is. De sfeer zit er toch goed in. Gregory en zijn band is precies waarvoor je naar het Roots festival komt. Lekker rauwe Indie/Country. De dag kan al niet meer stuk.
En het fijnste moet nog komen. We zien de bassist van Guns ‘n Fucking Roses. Die toch wel een erg strakke set geeft. Zijn stem is ingetogen, maar met zijn band weet hij een show neer te zetten. En daarvoor kom je naar een festival
De rest van de dag verloopt heel relaxt. We kunnen ongestoord van het een naar het andere stage lopen. Bij de wc’s en het eten en drinken geen elle lange rijen. De bediening en mede festivalgangers zijn heel chill.
Optredens van The Waterboys en Eels zijn misschien iets ongeplaatst hier. Maar de vele fans van de bands maken het leuk. Tyler Courtney is nog wel het benoemen waard. Misschien wel het hoogtepunt van de dag zelfs. Hij geeft tussen deze twee aan waar het deze dag om gaat. ‘Stevige bluegrass, een met whiskey doordrenkt stemgeluid en krachtige teksten’.
Wat een lekkere dag was het weer. Hopelijk tot volgend jaar!
