EP: LUCAS - Ambivalent
21 mei 2021, 10:39 | Jeroen
Vandaag is het zo ver: LUCAS’ tweede EP, getiteld Ambivalent, is op Spotify en alle andere streamingsdiensten te beluisteren. Zoals we LUCAS’ eerste EP (Esthetiek) kennen: poëtische dreampop met vele koortjes en melodieuze synthesizers. Dit is niet helemaal wat je van Ambivalent kunt verwachten: zij is ruiger, directer, soms verdrietig en hoopvol; poppy in een nieuw jasje.
Net zoals de eerste EP, die samen met deze en een derde EP een trilogie vormt, begint Ambivalent met poëzie van Emma Blom. Haar werk sluit genadeloos aan op de thematiek in LUCAS’ nieuwe muziek: loslaten, verlies en liefde. Het luidt het eerste nummer in: Overtijdse Liefde, waarin met nostalgische gevoelens een afscheid van een liefdesfantasie klinkt. Mischa Dirksen, de producer waar LUCAS de plaat mee heeft uitgewerkt, introduceerde een filmsample uit His Girl Friday (1940), om dit nostalgische gevoel te versterken. ‘Het was een leuke zoektocht naar het passende fragment en we wilden ook iets heel ouds gebruiken, zodat we niet met rechten in de knoei kwamen,’ aldus Mischa.
Klik op deze link om jouw stream service te kiezen en de EP te beluisteren.
Poppenhoek is het volgende nummer, zowaar een protestlied tegen het binaire gender system. LUCAS deelt: ‘we leren al vroeg hoe je als man of vrouw hoort te zijn; roze is een meisjeskleur, blauw die van jongens. In mijn oude kleuterklaslokaal had je verschillende hoeken om te spelen: bijvoorbeeld de knutsel-, bouw- en poppenhoek. Ik vond alles leuk. Alleen, de juffrouw vond het gek hoeveel plezier ik haalde uit de poppenhoek, maar ook uit nagellak, zingen, dansen; dat waren meisjesdingen. Aan m’n ouders gaf ze een uitgeknipt krantenartikel over transgender mensen. Dit is misschien iets voor Lucas… Daar was ik toen helemaal niet mee bezig, ik wilde gewoon kind zijn zonder grenzen van wat voor een jongetje normaal was of niet! Mijn ouders kochten een barbiepop voor me in respons en die gedachte heb ik gehouden: ik wil gewoon mens zijn, zonder gender verwachtingen.’
Het volgende nummer sluit hierop aan: De Nacht. In het nachtleven schuilt de mogelijkheid om grenzeloos, zonder maatschappelijke verwachtingen te kunnen genieten. Het is gebaseerd op een schilderij van Jan Sluiters (ter deelname van de kunstwedstrijd Art Rocks). De geportretteerde vrouw lijkt een hardwerkende, goed verdienende vrouw door haar mooie sieraden en kledij. Haar fictieve (saaie/stomme/zware) werk compenseert ze met een geheim nachtleven, waarin ze vrij is. De nacht is voor haar een ontsnapping aan de ongeschreven regels waaraan ze zich overdag moet conformeren, de rol die ze aan moet nemen om succesvol te zijn, om te worden herkend in haar talent. Zij leeft onder het motto: ‘zonder nacht is er geen dag’, net zoals LUCAS. En dat is best lastig in de huidige Corona-tijd.
We komen aan bij Geurig Gemis, een hyper en sarcastisch nummer over het net iets te lang vasthouden aan iemand’s geur, omdat je bij die persoon wil zijn. De bluesy ruigheid in contrast met wat we van LUCAS gewend zijn doet je wakker schudden en blijft hangen. Joshua Bredow speelde de geweldige scheurgitaarsolo in als outro, Jaro Bellekom de stuwende bas. ‘Het is geweldig met deze ploeg topmuzikanten te mogen werken. Door COVID-19 hebben we jammer genoeg de studiodagen moeten afblazen, maar iedereen heeft zich thuis op kunnen nemen. Via de mail en met voice memo’s bespraken we alle partijen, totdat ze als bouwstenen in elkaar pasten’, aldus de Rotterdamse artiest.
De muzikale knipoog naar blues zet zich voort in het laatste nummer, Vrolijk. Waar het in Geurig Gemis ging over verlangen naar en gemis, zingt Lucas Vermeer in Vrolijk vrolijk over hoe de liefde iets moois is waarnaar met positieve herinneren op teruggekeken kan worden. Het begint met een sample van een stemmend orkest, klaarmakend voor spel. Na heftige vocale effecten wordt een walking bass plus drums geïntroduceerd, die zich in de bridge ontwikkelen tot soulvolle groove met Joss Stone-achtige koortjes. Het einde van liefdesverdriet is eindelijk daar.
