Recensie: Benjamin Winter in de Paradiso
21 september 2011, 08:03 | Jeroen
Terwijl de grote zaal van de Paradiso volstroomt voor het optreden van de ook uit Californië afkomstige Donovan Frankenreiter start in de kleine zaal Benjamin Winter met spelen. Winter presenteert vanavond zijn 3e album, Diamonds and Dust. Een verzameling van vijf oude(re) en vijf nieuwe nummers
De Amerikaan, die al aardig wat tijd heeft doorgebracht in Nederland en een Nederlandse is getrouwd, reageert enigszins verbaasd als tijdens het eerste, ingetogen nummer het publiek beleefd stil is, door met dik accent na het nummer “wat stil!” te zeggen.
Er volgt een ruim uur oude en nieuwe nummers. Winter balanceert tussen singer/songwriter en folk en maakt optimaal gebruik van de muzikanten die meespelen. Ryan Adams is een voorbeeld voor de zanger en dat is terug te horen in de muziek, hij speelt zelfs een cover van hem. Ook een vergelijking met Damien Rice valt te maken, zeker omdat de toetseniste van Winter een mooi contrast biedt als tweede stem, zoals Lisa Hannigan dat voor Rice deed. Maar Winter klinkt wel een heel stuk luchtiger dan de zwaarmoedige Rice. Voor een enkele nummers lijkt het alsof Winter goed geluisterd heeft naar The National’s Matt Berringer, maar echt een betere vergelijking heb ik tot dusver niet kunnen maken..
Eigenlijk kan je alleen maar sympathie voor hem opbrengen, de interactie met het publiek is vlot, de muziek is goed, Winter lijkt een uiterst vriendelijk mens en vermaakt het publiek. Het eerste nummer loopt nog een beetje stroef wat betreft samenzang, maar daarna zijn ze opgewarmd en staat het optreden. Er zit een veel variatie in de muziek die gespeeld wordt en het instrumentarium wordt regelmatig verwisseld. Echter valt daar ook een minder positieve lezing uit te halen, Winter laat zich niet makkelijk in een hokje stoppen en heeft diverse inspiraties, met als gevolg dat de set niet echt als een geheel klinkt.
Als hij terugkomt voor een encore en ‘Enjoy The Silence’ (van Depeche Mode) speelt slaat hij de plank mis. Het volle, rijke geluid van zijn band The Make Believe past niet echt bij het kale 80’s geluid van het origineel. Als even later de muzikanten zelf het podium opkomen om de instrumenten en apparatuur in te pakken, bij het ontbreken van roadies, is het applaus van het publiek zo luid dat ze besluiten toch nog één verzoekje te spelen. Uit het publiek komen veel voorstellen en wordt het optreden met ‘Ask Me’ mooi afgesloten.
Live gezien: Benjamin Winter And The Make Believe in de Paradiso op 13 september 2011.
