31 oktober 2012, 19:07 | Jeroen
Zondagavond 28 oktober stond Meta Dia, ondersteunt door gitarist Shahar Mintz, op het kleine podium van het Paardcafé. Hij is de zanger van de band Meta & The Cornerstones, afkomstig uit Senegal en tegenwoordig woonachtig in NYC.
De ruimte van het Paardcafe is voor ongeveer 2/3e gevuld met een erg gevarieerd publiek, bestaande uit surfers, studenten en een diversiteit aan nationaliteiten. Bij de aankondiging, voorafgaand aan het optreden, wordt de nadruk vooral op intiem en akoestisch gelegd.
Meta en Shahar betreden even later het podium. Meta geeft aan dat hij nerveus is. Hij zit daar, zonder zijn imposante band The Cornerstones, het publiek recht voor zijn neus en gaat een akoestisch optreden geven, iets wat hij niet vaker doet.
Het optreden gaat vrij ingetogen van start. Tijdens de eerste nummers is het meer de soulvolle singer/songwriter in Meta die te horen is. Het publiek is stil en luistert aandachtig naar de nummers die passeren. Na ongeveer vier nummers veranderd de muziek van singer/songwriter naar full blown reggae.
Meta lijkt duidelijk over zijn bescheidenheid en nervositeit heen, want zijn stem wordt een stuk krachtiger en hij zingt vol overtuiging, zeker na een stukje publieksbijdrage, waarbij de tekst Bound to glory, all the way to zion uitbundig wordt meegezongen.
Het nummer Silence of the Moon is nog meer upbeat en de eerste ritme meeklappers zijn te horen en de eerste bezoekers vooraan bij het podium beginnen te dansen. Als Corner Stone volgt, zie je bijna het gehele publiek meedeinen en gaan er een flink aantal handen in de lucht.
Uiterst positieve vibes zijn te voelen in de kleine ruimte en Meta kondigt het nummer Somewhere in Africa aan en geeft uitleg: als kind van twee verschillende stammen voelde hij zich nergens echt thuis. Hij was “niet zuiver” en een soort outcast bij beide stammen. Op wat latere leeftijd, luisterend naar reggae en vooral de teksten van Africa Unite gaven hem het inzicht dat mensen zich moeten verenigen: peace love and harmony. Deze drie woorden worden even later tijdens het nummer luidkeels vanuit de zaal meegezongen.
Er wordt een cover aangevraagd voor een jarige in het publiek. Een nummer van Bob Marley dat hij vaker gespeeld heeft: Concrete Jungle. Het nummer wordt met veel passie, vlammend gebracht en het ragga stuk wordt, onder luid gejuich gebracht. Tijdens het nummer is de zoveelste mooie en indrukwekkende gitaarsolo van Shahar te horen. Na afloop pest hij nog even het publiek door de eerste noten van Enter Sandman te spelen. De sfeer is uitgelaten en dan komt er opeens iemand bij op het podium voor een improvisatie op het nummer Laila van Eric Clapton, welke even eerder ingezet werd.
Het concert wordt afgesloten met de nummers die Meta Dia (toevallig?) anderhalf jaar geleden voor de ZUBB Sessions speelde, namelijk Other Side of the Ocean en Anywhere for Love.
Na afloop van het optreden stappen beide muzikanten het publiek in voor een praatje. De sfeer was de hele avond uitstekend en ondanks het ontbreken van de band The Cornerstones wederom memorabel.
Fotografie: © Paco van Leeuwen
